وحید ارمغان - کارشناس ارشد گروه مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیشوا ورامین

پیش بینی دقیق منطقه آسایش بصری در یک محیط داخلی دشوار است زیرا به پارامترهای زیادی بستگی دارد. این امر به ویژه در مورد مناطق شهری فشرده و بزرگ که در آن تراکم و سایه ساختمان های مجاور می تواند نور روز در دسترس را در فضاهای داخلی محدود کند، صادق است. این مقاله محدوده رضایت برای روشنایی را بررسی می کند با توجه به دمای هوای داخل ساختمان های اداری و پارامترهای مهم موثر بر این محدوده در شش ساختمان اداری در پایتخت. راحتی نور با یک نظرسنجی ذهنی (۵۰۹ پاسخ کل) و اندازه گیری میدانی ارزیابی شده است. پرسشنامه ها در تابستان و زمستان به ترتیب در ۱۴۶ و ۱۰۹ اتاق تکمیل شد. نتایج نشان می دهد که روشنایی نباید کمتر از ۵۵۰ lx باشد، در حالی که روشنایی بین ۶۰۰ و ۶۵۰ lx بالاترین سطح رضایت را فراهم می کند . رضایت از سطح روشنایی تحت تاثیر پارامترهای فردی مانند سن، نوع فعالیت و پارامترهای محیطی مانند جهت پنجره، تاریکی های خارجی و فصل است. رابطه ای بین رضایت از سطح روشنایی و پذیرش شرایط حرارتی مشاهده شد.

معماری، نور مصنوعی، روشنایی، فضاهای اداری