عظیم غلامزاده - کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم

بحران های زیست محیطی شامل آلودگی آب و هوا که ناشی از استفاده از سوخت های فسیلی و همچنین تغییرات اقلیمی که شامل طوفان های شدید ، امواج گرمای مکرر و کاهش پوشش برف و سیلاب های فراوان و از دست دادن تنوع زیست محیطی در بشر این انگیزه را ایجاد می کند که روشهای فعلی برنامه ریزی طراحی و ساخت و ساز را مورد ارزیابی قرار دهد . پژوهش حاضر با هدف بررسی مولفه های فضایی جهت برنامه ریزی انرژی در طرح های معماری با نگاه به معماری پایدار و به روش توصیفی و از نوع کتابخانه ای انجام شده است . یافته های تحقیق نشان می دهد جهان پیرامون ما در تقابل با ورود ماشین و تولیدات صنعتی فراوان و در نتیجه آنها کاهش مقادیر ذخیره منابع انرژی، به دنبال سیستم های نوینی بوده تا بتواند علاوه بر پیشبرد فن آوری جهت رفاه و آسایش بیشتر انسان به حفظ طبیعت و احیای مجدد منابع نیز بپردازد. معماری پایدار به عنوان شاخه مهمی از معماری عصر حاضر، در مقابله با اثرات سوء پیشرفت تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع، راهکارهایی را در جهت کاهش آسیب رسانی صنعت ساخت و ساز بر محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی ارائه کرده است.

فضا ، انرژی ، محیط زیست ، معماری پایدار