امیر باباغیبی ازغندی - کارشناسی ارشد طراحی شهری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد مقدس

بافت های تاریخی و فرسوده، بخش قابل توجهی از پهنه بسیاری از شهر های کشورمان را تشکیل می دهند که به دلیل معضلات خاص خود از گستره حیات شهری خارج گشته و به بخش های مساله دار شهرها تبدیل شده اند . این بافت ها علاوه بر مسائل و مشکلات کالبدی،عملکردی ، ابعاد و کیفیات اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی شهر و فضاهای شهری را نیزدچار تنزل نموده و حضور انسان در محیط های شهری را با معضل رو به رو و یا مختل می سازند . بنابراین ، زدوده شدن خاطرات جمعی و افول حیات شهری ، که به از بین رفتن سرزندگی و نشاط بافت ، منجر می گردد ، از عواقب افت شاخصه های کیفی در فضاها ی شهری این پهنه های فرسوده محسوب می شود. اتخا ذ تصمیمات صحیح و منطقی و انتخاب نوع مناسب و متناسبی از مداخله در این گونه بافت ها، که به ارتقاء کیفیت فضاهای شهری در این بافت ها نیز بپردازد ، جهت بازگرداند ن هویت و حیات شهری به آنها ضروری به نظر می رسد .بنابراین تنزل شاخصه های کیفی در فضاهای شهری بافت های تاریخی و فرسوده ، یکی از انبوه معضلاتی است که این پهنه های شهری با آ ن دست به گریبانند و از آن جا که فضاهای شهری، اوج تجلی مکانی حیات شهری و حضور شهروندان را به نمایش می گذارند، اثر متقابل تنزل کیفیت فضاهای شهری بر تنزل کیفیت زندگی شهری، عمق و ابعاد این معضل در بافت های فرسوده را روشن تر می سازد . از آ ن جا که طراحی شهری به عنوا ن دانشی که به کیفیات محیط مصنوع می پردازد، از حرفه ها و دانش های دخیل در فرآیند بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده محسوب می شود ، این نوشتار از منظر طراحی شهری، در پی آن است که با رویکر د ارتقا ء کیفی فضاهای شهری ، به ارائه راهبردها و سیاست هایی در جهت بهبود فرآیند بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی بپردازد لذا در ای ن نوشتار ، ابتدا ضمن سنجش کیفیت های محیط در بافت تاریخی محله سر شور واقع در حوزه مرکزی شهر مشهد و سپس راهکارهایی در جهت ارتقای کیفی این بافت تاریخی را بیان می کنیم.

بافت فرسوده وتاریخی، بهسازی و نوساز ،کیفیت محیطی، محله سرشور