پریا خسروی پور - کارشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه فرهنگیان – پردیس بنت الهدی صدر رشت
جواد زین العابدین زاده - سطح ۳ حوزه علمیه قم، گرایش تربیت کودک و نوجوان
مهین صالحی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی آموزش ابتدایی، دانشگاه باختر ایلام.
معصومه صفری گرائی - کارشناسی ارشد روانشناسی برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور خرامه،

عملکرد و پیشرفت تحصیلی از جمله موضوعات اساسی در مدارس آموزش و پرورش سراسر کشور می باشدکه از عوامل مختلف شخصی و موقعیتی تاثیر می پذیرد و این موضوع مهم دلیلی برای آغاز پژوهش حاضرگردید که به بررسی رابطه خودکارآمدی و اضطراب با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخت. هرچهباورهای خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان بالاتر باشد ، پیشرفت تحصیلی آن ها بالاتر است و در صورتکم شدن باورهای خودکارآمدی تحصیلی آن ها ، پیشرفت تحصیلی نیز متعاقب آن کمتر می گردد. درخصوص اضطراب، نتایج حاکی از آن است که اضطراب بیش از دو متغیر دیگر در تبیین پیشرفت تحصیلیدانش آموزان تاثیرگذار است ؛ به این معنی که رابطه منفی و معنی دار بین اضطراب و پیشرفت تحصیلیوجود دارد و با کاهش اضطراب زمینه پیشرفت تحصیلی نیز ایجاد می گردد و پیشرفت تحصیلی بالا می رودو اضطراب می تواند در پیشرفت تحصیلی اختلال ایجاد نماید.

مدرسه، اضطراب، خودکارآمدی، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان