تاثیر اجرای حرکات موزون (ایروبیک و رقص) بر سطوح فعالیت بدنی و احساس لذتو شادابی دانش آموزان دبیرستانی

صنعتی شدن جوامع بشر را بسمت زندگی ماشینی سوق داده است، که یکی از نتایج آن کاهشتحرک و فعالیت افراد است. زندگی بی تحرک تهدیدی در مقیاس جهانی برای سلامت جامعه است. وقوعبرخی پدیده ها مثل همه گیری کرونا باعث تغییر در سبک زندگی و سوق داده شدن افراد به سمتخانه نشینی بود، که علاوه بر کمتحرکی، باعث کاهش فعالیت اجتماعی و ارتباطات روزمره گردید. از سویدیگر برنامه آموزشی مدارس، از حضوری به مجازی تغییر یافت و دانش آموزان را به جای بهره مندی ازارتباطات اجتماعی به ساکنان شبکه های اجتماعی تبدیل کرد. پس از بازگشایی مدارس نیز کیفیتاحساسی و انگیزش دانش آموزان برای تحصیل و حضور در مدرسه دستخوش تغییرات بسیاری شد. درهمین ارتباط پژوهشگران بر آن شدند تا در قالب اقدام پژوهی به بررسی تاثیر اجرای برنامه مبتنی برحرکات موزون (ایروبیک و رقص) بر سطوح فعالیت بدنی و احساس لذت و شادابی دانش آموزان دختربپردازند. در این مطالعه که بر روی ۷۰ نفر از دانش آموزان دختر شهر تهران به انجام رسید، با استفاده ازتحلیل کواریانس چند متغیری نشان داده شد که اجرای حرکات موزون و رقص بر شادی و نشاط در گروهآزمایش تاثیر داشته است. همچنین با توجه به تفاوت معنادار بین میانگین تعدیل شده نمرات پسآزمونگروه آزمایش و کنترل، این نتیجه بدست آمد که اجرای حرکات موزون و رقص توانسته است سطوحفعالیت بدنی دانش آموزان را افزایش دهد.

Keywords:

رقص , فعالیت بدنی , لذت , شادابی , دانش آموزان