علی شبان نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد فراوری مواد معدنی دانشگاه یزد
حجت نادری - استادیار دانشکده معدن و متالورژی دانشگاه یزد
مریم قنبری - دانشجوی دکتری فراوری مواد معدنی دانشگاه یزد

فرایند ترسیب فلزات از محلول همواره از دو دیدگاه مورد توجه بوده است. اول از دیدگاه زیست محیطی به منظور حذف کاتیون های فلزی از پسابها و تصفیه آب و دوم از دیدگاه عمل آوری محلولهای لیچینگ و تولید فلزات این روش می تواند به منظور خالص سازی محلول و حذف ناخالصیها و یا بازیابی و استخراج فلز هدف انجام شود. عمل ترسیب میتواند فیزیکی یا شیمیایی باشد. در روش فیزیکی هیچگونه ماده ی شیمیایی به محلول آبی افزوده نمیشود اما غلظت و دمای محلول به گونه ای تنظیم می شود. که عمل تبلور رخ دهد. روش فیزیکی معمولا فرآیندی کند است و بلور به دست آمده حلالیت زیادی در آب دارند و به طور معمول حاوی آب تبلور میباشند. بر خلاف روش فیزیکی در روش شیمیایی مواد شیمیایی برای رسوب یک ترکیب خاص به محلول اضافه می شود یکی از روشهای نوین مورد استفاده در حذف فلزات از محلولهای آبی ترسیب الکتروشیمیایی میباشد. فرایند ترسیب الکتروشیمیایی بدلیل عدم استفاده از مواد شیمایی و کمک به محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. این روش بر اساس واکنشهای اکسیداسیون - احیاء در محلول شیمیایی و بکار بردن جریان الکتریکی مستقیم (DC) صورت می گیرد. این روش به دو صورت انجام پذیر است استفاده از الکترودهای کاند برای فراهم آوردن سایتهای مورد نیاز جهت رسوب فلز با اعمال جریان و پتانسیل بهینه استفاده از یک سلول دو قسمتی که محفظه آند و کاتد توسط یک ممبران از یکدیگر جدا شده و واکنش الکتروشیمیایی بین آند و کاتد سبب افزایش pH در بخش آندی مهاجرت کاتیونها به بخش اند و افزایش غلظت OH در بخش کاند و در نهایت رسوب فلز به صورت هیدروکسید می شود.

ترسیب،هیدرومتالورژی،الکتروشیمیایی