ارتباط بین میزان نظارت و نرخ رفتارهای ناایمن در سازمان نفیس نخ

امروزه از میان عوامل مخرب و خطر آفرین برای انسان، حوادث ناشی از کار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از نیمه دوم قرن بیستم اصول کلی کنترل حوادث بر پایه حذف یا کاهش اعمال ناایمن قرار گرفت. هدف مطالعه حاضر نیز، ارزیابی رفتار کارکنان شرکت نساجی نفیس نخ و بررسی مقدار تاثیر نظارت مسئولین از مناظر مکانی و زمانی بر میزان نرخ رفتارهای ناایمن سازمان می باشد. با توجه به اینکه یکی از مهمترین روش های ارزیابی رفتارهای ناایمن، تکنیک نمونه برداری از این رفتارها می باشد در این مطالعه با بهره گیری از روش مشاهده، نوع و فراوانی اعمال ناایمن در 2 شیفت صبح و عصر و در کلیه قسمت های سازمان مورد بررسی قرار گرفت. یافته های مطالعه پایلوت نشان داد که 28 درصد رفتارها ناایمن می باشد بنابراین با در نظر گرفتن حداکثر خطای نمونه گیری معادل 5% و حدود اطمینان 95 % حجم نمونه ها 2057 مشاهده تعیین گردید . نتایج مطالعه نشان داد که 23/1% اعمال کارکنان مورد مطالعه از نوع ناایمن است که وضعیت ارگونومیکی نامناسب با 117 مورد ، نپوشین کفش با 116 مورد و خواباندن پاشنه کفش با 103 مورد بیشترین نوع رفتارهای ناایمن را به خود اختصاص می دهند . همچنین تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که بین نرخ رفتارهای ناایمن کارکنان با محل کار ( سالن )، سابقه حادثه قبلی، سابقه کار و زمان نمونه بر داری ارتباط معنی داری وجود دارد. اما ارتباط معنی داری بین سن افراد و نرخ رفتارهای ناایمن وجود ندارد . در پایان برای تمامی رفتارهای ناایمن روش مناسب پیشنهاد و مقرر شد میزان اثر بخشی آنها پایش شود.

Keywords:

ایمنی , رفتار , حادثه , نظارت , نساجی