میثم نوری نیارکی - دکتری، دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری، تهران، ایران
محمد رضا عیسوند زیبائی - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی، اندیمشک، ایران
جابر میرزایی - دکتری، دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری، تهران، ایران

در این تحقیق به بررسی شرایط بهینه در تاثیر پارامترهای دما، زمان و درز اتصال در اتصالات لحیم کاری سخت فولاد زنگ نزن ۴۲۰ با فلز پرکننده پایه نیکل BNi-۲ بر روی استحکام برشی نمونه های لب روی لب به روش رویه پاسخ پرداخته شده است. پارامترهای دما، زمان و درز اتصال از طریق طراحی آزمایش به روش باکس بنکن تعیین شدند، بطوریکه ضخامت آلیاژ پایه نیکل BNi-۲ در این تحقیق ۰۴/۰، ۰۷/۰ و ۱/۰ میلی متر در نظر گرفته شد. بعد از آماده سازی نمونه ها، آنها در دماهای °C ۱۰۰۰، °C ۱۰۷۰، °C ۱۱۴۰ در زمان ۱۰، ۳۰ و ۵۰ دقیقه در کوره خلا قرار گرفتند. آزمون مکانیکی کشش برای تعیین استحکام برشی اتصالات انجام شد. مشاهده شد که افزایش درز اتصال از ۰۴/۰ تا ۱/۰ میلی متر باعث کاهش ۱۴ درصدی استحکام برشی گردید. همچنین افزایش دمای کوره از °C۱۰۰۰ تا °C۱۱۴۰ باعث افزایش ۲۱ درصدی استحکام برشی و افزایش زمان کوره از ۱۰ تا ۵۰ دقیقه باعث افزایش ۲۷ درصدی استحکام برشی شده است. در انتها با بهینه سازی به روش رویه پاسخ مشاهده گردید که اتصالی با درز اتصال ۰۴/۰ میلی متر، دمای °C ۸۴/۱۱۰۹ و زمان ۵۸/۴۶ دقیقه دارای بیشترین استحکام برشی به مقدار ۴۲۹/۱۶۴ مگاپاسکال می باشد.

بهینه سازی, لحیم کاری سخت, استحکام برشی, آلیاژ پایه نیکل BNi-۲, روش رویه پاسخ