hamid Shaverdi - Mazandaran University of Medical Sciences
ebrahim nasiri - Mazandaran University of Medical Sciences
asieh jokar - Mazandaran University of Medical Sciences
Morteza darabinia - Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: اخلاق پزشکی مقوله ای است که موضوع آن بررسی مجموعه ی آداب و رفتاری است که صاحبان مشاغل پزشکی باید رعایت کنند. پیشرفت دانش پزشکی و روش های نوین تحقیقات زیست شناختی، تعارضات اخلاقی مختلفی را به وجود آورده که ضرورت توجه به اخلاق پزشکی را ایجاب کرده است. اخلاق پزشکی در ایران و تمدن اسلامی سابقه ی دیرینه ای دارد. در دوران تمدن اسلامی، زکریای رازی و قطب الدین شیرازی، دو تن از دانشمندان بزرگ جهان اسلام، به مباحث مهمی در مورد اخلاق پزشکی اشاره کردند. هدف از این تحقیق بررسی مبانی اخلاق پزشکی رازی و قطب الدین شیرازی است. مواد و روش ها: روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی مبتنی بر گردآوری اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای است. یافته ها: به طور کلی، رازی به عقلگرا  و قطب الدین شیرازی به  شریعت گرا و خدامحور بودن شهرت داشته اند. در مبحث اخلاق پزشکی، رازی به مباحث ارتباط پزشک و بیمار، ارتباط بین بیمار و پزشک، صلاحیت علمی و عملی پزشک، رازداری پزشک و اعتقادات بیمار توجه کرده و قطب الدین شیرازی بایسته های اخلاقی طبیب را در ده اصل بیان کرده است. استنتاج: بررسی دیدگاه های رازی و علامه قطب الدین شیرازی در زمینه ی اخلاق پزشکی از منظر طب سنتی ایران نشان‎دهنده ی این است که رازی و قطب الدین شیرازی همانند بسیاری از پزشکان مقید به اصول اخلاقی در رابطه ی بین پزشک و بیمار، رعایت اصول اخلاقی را از ملزومات حرفه ای می دانسته اند و در حیطه های مختلفی مانند صلاحیت های رفتاری وهمچنین مسائل تخصصی درمانی به مسئله ی اخلاق پزشکی توجه داشته اند.

History of medicine, Medical ethics, Persian medicine, Qutb al-Din Shirazi, Rhazes, اخلاق پزشکی, رازی, قطب الدین شیرازی, تاریخ پزشکی, طب ایرانی