محسن رمضانی آلاگوز - دانشجوی کارشناسی آموزش علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان، ایران.

تعلیم و تربیت، پرورش استعدادها و رشد توانایی های افراد است. در جوامع ابتدایی تربیت افراد به خانواده ها محدود بود وموارد ساده و موروثی را در بر می گرفت. مسلما جریان تربیت امری پیچیده است و نمی توان انتظار داشت مدارس بهتنهایی عهده دار این مسئولیت خطیر باشند. در مدیریت و برنامه ریزی تربیت رسمی عوامل متعددی؛ مانند فرهنگعمومی، ساختار اقتصادی، تحولات علمی و فناورانه، محیط سیاسی بین المللی، جهانی شدن و مانند اینها دخالت دارند،اما می توان مواردی را نام برد که به عنوان نهاد های اصلی اجتماعی اثر گذار بر جریان تربیت هستند که هدف پژوهشحاضر نیز بررسی تحلیلی آنها بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کیفی بود و داده های حاصل از پژوهش با استفاده ازمنابع کتابخانه ای جمع آوری شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد برخی از عوامل اجتماعی هستند که سهمبیشتری در امر تربیت دارند و به صورت مستقیم و عملی بر آن مداخله می کنند. تربیت نیازمند مشارکت ارکان اصلیتاثیر گذار؛ چون دولت، خانواده، رسانه و سمن ها است. دولت ها نهاد های سیاست گذاری هستند که می توانند خط مشیهای نظام تعلیم و تربیت رسمی را تعیین کنند. خانواده ها از دیرباز سهم موثری در تربیت داشتند و هم اکنون نیز در کنارمدرسه نقش بی بدیلی دارند. دنیای امروز دنیای رسانه ها است و نمی توان از نقش آنها در تربیت چشم پوشی کرد.می بایست برای نحوه همیاری رسانه ها با جریان تربیت به عنوان عامل مکمل برنامه ریزی داشت. در نهایت سازمان هایمردم نهاد نیز می توانند به پیشبرد مقاصد تعلیم و تربیت کنند و باید حمایت آنها را به این سمت جلب کرد

تربیت مدرسه ای، دولت، خانواده، رسانه، سمن ها