زهرا عسکری - کارشناس ارشد برنامه ریزی آموزشی دانشگاه تهران
مریم مشاک - کارشناس ارشد برنامه ریزی آموزشی دانشگاه تهران
مهناز برومند - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه تهران
فهیمه السادات حسینی - کارشناس ارشد برنامه ریزی آموزشی دانشگاه تهران

نتایج سال ها پژوهش و تحقیقات گسترده پیرامون دانش آموزانی که با عنوان » دانش آموزان دارای نیازهای ویژه« نامیده می شوند، حاکی از آن است که نمی توان این دانش آموزان را جدا از همسالان عادی خود و در مدارس ویژه با آموزش های مجزا قرار داد، چرا که پژوهش ها نشانگر این مسئله هستند که این دانش آموزان علیرغم وجود نیازهای ویژه، همچون سایر همسالان عادی خود نیازمند حضور در جامعه به عنوان عضوی از آن هستند، تعاملات و ارتباطاتی که در خلال این حضور در جامعه دارند، به مرور زمان سبب یادگیری و ارتقای مهارت هایی در آنان می شود که نتایج و مزایای بی شماری دارد. در این بین، یکی از مسائلی که معلمان و مدیران در مدارس با آن مواجه هستند، مشکلات آموزشی مرتبط با دانش آموزان دیرآموز، به عنوان یکی از دانش آموزان دارای نیازهای ویژه است، دانش آموزانی که از نظر ظاهری هیچ تفاوتی با دانش آموزان عادی در مدارس ندارند، اما هوشبهر آنان در مقایسه با سایر دانش آموزان پایین تر است که سبب بروز مشکلات آموزشی شده است، پاسخ آموزش و پرورش به این مشکلات، اجرای طرح آموزش تلفیقی-فراگیر است که این دانش آموزان با هوشبهر مرزی، در مدارس عادی تحصیل کنند، طرح تلفیقی-فراگیر مدافعان و مخالفانی دارد که مزایا و معایبی برای تحصیل این دانش آموزان در مدارس عادی در نظر گرفته اند، در این پژوهش کوشش شده است به دیدگاه های مختلف پرداخته شود و مسائل و مشکلات تحصیل دانش آموزان دیرآموز در مدارس عادی مورد بررسی قرار بگیرد

دانش آموزان دیرآموز، طرح تلفیقی-فراگیر، مدارس عادی، هوشبهر مرزی