محسن دلیرسین - کارشناسی علوم تربیتی، آموزگار
مرضیه روشنی دستگردی - مهندسی منابع طبیعی، آموزگار ابتدایی
حسین قنبری - لیسانس علوم تربیتی، معلم
زهرا جاویدی کیا - لیسانس، دبیر ادبیات

مدرسه اجتماع کوچکی است که افراد متشکله آن دانش اموزان خود را برای مشارکت جویی و مسئولیت پذیری در جوامع واقعی و بزرگتر آماده می کنند. همه صفات پسندیده یک شهروند جامعه مدنی را باید در مدرسه آموزش داد. این آموزش می تواند عملی و اجرایی باشد، نه تئوری و نظری محض. دانش آموزان می توانند با عضویت در قالب شوراهای انتخابی مسئولیت های جدی را در اداره امور مدرسه بپذیرند و در برابر اختیارات محوالنه مسئوالنه پاسخگو باشند. مسئولین مدرسه باید دانش آموزان را در حیطه قرار داده و با دادن مسئولیت های متفاوت و متناسب با توان و ظرفیت به افراد آنان را وادار به مواجه با مسائل کنند تا خود به حل مشکالت و چاره جویی برسند. از روش تحسین و تشویق هر کس، در هر حیطه مسئولیتی که باشد مسئول نظافت و آراستگی محیط کار و آموزش خود باشد. مثال دانش آموزان هر کالس می توانند با هم در پایان مساعدت آموزش بصورت گروهی به نظافت کالس خود یا محیط مدرسه اقدام کنند. مشارکت واقعی و قلبی دانش آموزان در امر نظافت مدرسه، مستلزم دخالت دادن نظریات آنان در اداره محیط آموزشی است با بکارگیری و ملحوظ داشتن نظریات و سالیق بچه ها وجوانان حس تعلق خاطری نسبت به مدرسه پیدا می کنند و اثر گذاری تعلیمات آموزشی و پرورشی نیز بر این افراد بیشتر است. معلم باید به نیازهای فردی توجه کرده واطمینان یابد که دانش آموز درس را فهمیده است وی برای تدریس می تواند از روشهای مختلفی استفاده کند این روش ها منجر به تفکر خالق پیشرفت تحصیلی آنان موثر است. معلم نقش مهمی در آموزش و یادگیری صحیح دانش آموزان دارد و با به کار گیری روش های مختلف می تواند فعالیت و رشد دانش آموزان را به چالش بکشد. با توجه به این که این روش آموزشی در حال رشد است ،بررسی اثرات آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می تواند به عنوان راهنمایی برای تصمیم گیری های آتی در حوزه آموزش و پرورش مورد استفاده قرار گیرد

دانش اموز، آموزش، یادگیری مشارکتی، معلم، مسئولیت پذیری