اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی
عنوان مقاله: اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی
شناسه ملی مقاله: JR_TBS-22-6_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_TBS-22-6_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
دلارام بی ریائی نجف آبادی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Ragheb Esfahani Institute of Higher Education, Isfahan, Iran
مرضیه بدیهی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Badrood Branch, Badrood, Iran
زهرا ربیعی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Payam Noor University, Gaz Branch, Barkhor, Iran.
مژگان شکراللهی - Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Quranic and Atrat Studies, Isfahan, Iran
خلاصه مقاله:
دلارام بی ریائی نجف آبادی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Ragheb Esfahani Institute of Higher Education, Isfahan, Iran
مرضیه بدیهی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Badrood Branch, Badrood, Iran
زهرا ربیعی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, Payam Noor University, Gaz Branch, Barkhor, Iran.
مژگان شکراللهی - Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Quranic and Atrat Studies, Isfahan, Iran
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیزکردن درد در بیماران مبتلا به دردمزمن با ناگویی هیجانی انجام شد.
روش بررسی: پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه، همراه با گواه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بود. نمونهگیری با روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه از بین بیماران مراجعه کننده به مطب های خصوصی، طی دو مرحله صورت گرفت. به این ترتیب تعداد ۲۴ بیمار مبتلا به درد مزمن که در پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (۱۹۹۴) نمره بالای ۶۰ دریافت کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (۱۲ = n). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس فاجعهآمیز کردن درد سالیوان (۱۹۹۵) و پرسشنامه حساسیت اضطرابی تیلور وکاکس (۱۹۹۸) بود. گروه آزمایش درمان شناختی تحلیلی را به مدت ۱۶ جلسه نود دقیقه ای و هر هفته یک جلسه دریافت کرده و گروه کنترل هیچگونه مداخله روانشناسی خاصی دریافت نمی کرد. دادهها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین های تعدیل شده متغیرهای حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین نمرات متغیر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش یافته است (۰۵/۰>P) و درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی اثربخش بوده است(۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: با توجه به اثرگذاری درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد می توان از این روش درمان برای بهبود بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی سود جست.
کلمات کلیدی: Cognitive-analytic therapy, Anxiety sensitivity, Pain catastrophizing, Chronic pain, Alexithymia, درمان شناختی تحلیلی, فاجعه آمیز کردن درد, حساسیت اضطرابی, درد مزمن, ناگویی هیجانی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1952138/