امیررضا ترابی - کارشناسی، آموزش ابتدایی، دانشگاه شهید بهشتی بندرعباس
محمد بهادریان - کارشناسی، آموزش ابتدایی، دانشگاه شهید بهشتی بندرعباس

در ابتدای این مقاله، ما باید خودمان را در موقعیت قرار دهیم. هر دوی ما به عنوان مربیانی که با مدارس و جوامع در مورد مسائل مهم برای آنها کار می کنیم، سابقه طولانی داریم. هر دوی ما بخشی از یک سنت آموزش انتقادی هستیم که به دنبال دموکراتیک کردن روش هایی هستیم که در آن دانش، آموزش، مشارکت، تامین مالی و بسیاری موارد دیگر در آموزش با آنها سروکار دارد. و هر دوی ما روابط روشنی بین بازیگری در عرصه آموزشی و بازیگری در جامعه بزرگتر می بینیم. به همین دلیل، ما نیز به طرق مختلف تحت تاثیر آثاری قرار گرفته ایم که شبیه یا برآمده از سنتی است که نمونه ای از آن پائولو فریره است. با این حال، با این حال، هیچ یک از ما به سادگی فریری یا "شاگرد" بی چون و چرای فریره نیستیم. این نکات مقدماتی با توجه به آنچه که در تحلیل خود از استدلال های ارائه شده در کتابی که در مورد آن صحبت خواهیم کرد، خواهیم گفت، مهم هستند.

فریره، آموزش انتقادی، بحران محیطی