محمدحسین جهانگیر - دانشیار دانشکدگان علوم و فناوریهای میان رشته ای دانشگاه تهران
حسین ضیائی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکدگان علوم و فناوریهای میان رشته ای دانشگاه تهران
فراز علیجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکدگان علوم و فناوریهای میان رشته ای دانشگاه تهران

مبحث پایداری شیروانی یکی از اصلی ترین مباحث مورد مطالعه در مهندسی عمران، ژئوتکنیک و مکانیک خاک و سنگ است . در تحقیقات اخیر تکنیک های مختلفی برای غلبه بر ناپایداری شیروانی و شیب بررسی شده است . سه روش از فناوری های ایجاد پایداری شیروانی شامل ژئوتکستایل ، نیلینگ و ژئوسل است . هدف از این مقاله مقایسه این روشها از نظر راندمان، شرایط عملیاتی و بررسی جوانب مثبت و منفی برای انتخاب مناسب ترین روش پایدارسازی شیروانی از طریق بررسی مقالات پیشین میباشد. با بررسی مقالات پیشین نتیجه گرفته شد که تثبیت شیروانی به روش ژئوسل به عنوان یک روش مقرون به صرفه با راندمان و کارایی بالا است . همچنین این روش نسبت به روش های قدیمی و سنتی ، سرعت نصب بالاتر، استحکام بیشتر، میزان نشت کمتر و سازگارتر با محیط زیست است . با بررسی عملکرد این روش، مشخص گردید از ژئوسل میتوان در صنعت آب خصوصا زهکشی ، مدیریت سیلاب ها، کنترل فرسایش و تقویت خاک نیز استفاده کرد و یکی از روش های مقابله با سیلاب نیز به شمار می رود.

ژئوسل ، ژئوتکستایل ، نیلینگ ، پایداری شیروانی