سمیه فدائی نژاد بهرامجردی - دانشیار دانشکده معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران،
سارا تیمورتاش - دکتری رشته مرمت و احیای بناها و بافتهای تاریخی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

مدیریت تغییر به مثابه مفهومی پویا برای حفاظت از میراث معماری و شهری شناخته می شود. بازخوانی اسناد و نظریه های مرتبط بویژه در دو دهه اخیر گویای آن است که برقراری تعادل میان رویکردهای حفاظت و توسعه به منظور مدیریت تغییرات، مهمترین موضوعی است که باید در نظر گرفته شود. بر این اساس، حفاظت بواسطه توجه به مفهوم اهمیت معنایی میراث، موضوعی منفعل و توسعه موضوعی حداکثری نمی باشد. هدف این پژوهش ، تدوین چارچوب مفهومی پیشنهادی به منظور معرفی استراتژی تغییرکاربری تطبیقی برای همگرایی میان دو رویکرد حفاظت و توسعه است ، ضمن اینکه مشخص می کند کدام دسته از جنبه های میراث معماری باید محافظت شوند و کدام یک می تواند در فرایند تغییرکاربری تطبیقی تغییر یابد. برای نیل به این هدف، با توجه به رویکرد کیفی پژوهش از راهبرد استدلال منطقی و ابزار بررسی و مطالعه اسناد، کتب ، مقالات و منطق برای تدوین چارچوب مفهومی استفاده شده است . چارچوب پیشنهادی تغییر کاربری تطبیقی به مثابه راهکاری پایدار و پویا برای برقراری تعادل میان رویکردهای حفاظت و توسعه در مقیاس میراث معماری معرفی می گردد. این چارچوب، مفهوم مدیریت تغییر را برای تعیین و مدیریت حدود تغییرات و حفظ ارزشها و اهمیت معنایی میراث مدنظر قرار می دهد.

میراث انطباقپذیر، چارچوب مفهومی ، حفاظت و توسعه ، اهمیت معنایی ، مدیریت تغییر