محمد باقری دادوکلایی - دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی دانشگاه تهران- دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش
مژگان جلالی کلکناری - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی- کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی آموزشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل های رویکرد سازنده گرایی و تبیین دلالت های تربیتی آن میباشد. روشپژوهش کیفی و از نوع تحلیل مفهوم می باشد. با این توضیح که با نظر به مفهوم سازنده گرایی و مولفه ها و عناصرتحقق آن ، مفهوم تعلیم و تربیت مورد نظر سازنده گرایی تبیین و مولفه های مفهومی آن با استفاده از روش مفهومپردازی روشن می گردد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که استفاده فعالیت های اصیل یادگیری در کلاس درسیکی از روش های مهمی است که باید به آن توجه شود. فعالیت های اصیل یا تکلیف های اصیل آن موقعیت هاییادگیری هستند که به موقعیتهای زندگی واقعی خارج از آموزشگاه شبیه اند یا در برگیرنده آنها هستند. اسفاده ازیادگیری مبتنی بر مساله که در این روش، موقعیت های حل مساله واقعی مورد استفاده قرار می گیرند و یادگیرندگانبه طور گروهی در شرایط واقعی زندگی به حل مسائلی میپردازند که یک راه حل واحد ندارند. با توجه بهبررسی های صورت گرفته، تمام مدلهای سازنده گرایی بر این اندیشه تاکید میکنند که دانش یک نقش انطباقی یاسازگارانه است. پس اگر قرار باشد که دانش قدرت سازگاری و کارکر د مفید را در فرد افزایش دهد، دانش موردنظر باید معنی دار و به هدف و موقعیت یادگیری مربوط باشد. همچنین یکی از اصول زیربنای رویکردسازنده گرایی و تار و پودی که نظریه های گوناگون این رویکرد را به هم پیوند میزند این است که یادگیرندگان درساختن دانش و معنی فعال اند. در واقع دانش آموزان خود دانش و یادگیری خود را سامان میدهند و می سازند.

سازنده گرایی، مدل، رویکرد تربیتی