محمدمهدی حیدری - پردیس شهید رجایی شیراز (واحد شهید مطهری شیراز)

در همه قرون گذشته، داستان وسیلهای برای رفع نیازهای روانی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان بوده است. آنچه درمی یابیم این است که با وجود گذر زمان قصه و قصه گویی همچنان می تواند فرزندانمان را در همه جوانب زندگی راهنمایی کند وبا گسترش ذهن و تخیل آنان، تجربه های بسیاری را برایشان فراهم آورد. ارزش های اخلاقی دانش آموز علاوه بر کسب دانش درجایگاه مهمی قرار دارد و مدیر و معلم و کادر مدرسته در این امر باید نهایت سعی خود را داشته باشند و در این امر خانواده ها همپایه مهمی در اجرایی شدن آن هستند. ز آنجایی که پیدایش دوران کودکی شرط الزم پیدایش ادبیات کودکان است، بنابراین ادبیاتکودک با توجه به دیدگاه خود نسبت به کودک است که معنا پیدا می کند. دیدگاهی که در موازات خصوصیات و طبیعت جهانی ومشترک تمام کودکان و تنها با یک دیدگاه گسترده می تواند فضایی ایجاد کند که با درک و حوصله و به طور کلی، به دنیا ی کودکنزدیک باشد، آن چنان که کودک با متن ادبی احساس نزدیکی کند و بدون حضور واسط، با داستان همراه شود.

داستان، شخصیت ادبی، تربیت اخلاقی، ارزش انسان