ماریا بدیعی - آموزگار دبستان شهید علی ولیپور، شهرستان قائمشهر- کارشناسی الهیات

هدف پژوهش حاضر، یادگیری مبتنی بر بازی بر توسعه مهارت های دانش آموزان ابتدایی است. با توجه به این موضوع انتخابروش تدریس مناسب توسط معلم، از اهمیت بالایی برخوردار است و در یادگیری دانش آموزان به طور مستقیم تاثیر می گذارد،روش تدریس مبتنی بر بازی و اهمیت بازی از منظر رشد شناختی دانش آموزان را بررسی گردید. طبق نظریه ی پیاژه بازی در رشدکودک و کارکردهای هوش وی نقش بسیار مهمی دارد؛ و طبق نظریه ی فروید کودکان از طریق بازی کردن می توانند تجربه یحضور در موقعیت های مختلف زندگی را کسب کنند و توانایی مقابله با مشکلات را به دست بیاورند. بازی نه تنها یادگیری راتسهیل می کند بلکه باعث تقویت مهارت های کودکان نیز می شود. کودکان از طریق بازی رقابت سالم با هم کلاسی های خود راتجربه می کنند و همکاری و از خودگذشتگی را یاد می گیرند. بازی موجب می شود دانش آموزان با علاقه ی بیش تری در کلاسدرس حاضر شوندو مشارکت فعال داشته باشند. البته استفاده از این روش تدریس چالش هایی را نیز به همراه دارد. چون طراحیبازی مناسب با محتوای درسی، به زمان تقریبا زیاد و امکاناتی نیاز دارد که معلم با برنامه ریزی و استفاده از امکانات موجود می تواندمشکلات را کمتر کند. دراین مقاله با توجه به ماهیت موضوع آن از روش توصیفی، تحلیلی استفاده شده است.

یادگیری، بازی، دانش آموزان