آذر فلاح جلودار - آموزگار دوره اول ابتدایی، کارشناسی زبان و ادبیات فارسی

کمرویی، به عنوان یک سطح ناسالم در ذهن برای افراد تبدیل شده است تا جایی که نشانه های رفتاری آندلالت بر یک شکست در رسیدن به برخی از ارزشها ی فرهنگی دارد که به طور فزاینده ای به عنوان مشکلیکه باید درمان شود، تعریف شده است. مردم خجالتی از رابطه با دیگران اجتناب می کنند. آنها مسئولیت خودرا در ایجاد رابطه با دیگران اتکا کرده و اضطراب آنها زمانی آشکار می شود که در معرض تبادل و تعاملاتاجتماعی قرار گیرند. در این پژوهش پس از شناخت عوامل کم رویی دانش آموز که بیشتر مربوط به تک فرزندبودن و آرام و کم حرف بودن مادر او بوده است، با روش های متنوعی از جمله ارتباط نزدیک با دانش آموز،بازی درمانی و دادن مسئولیت های مختلف به او در مدرسه و منزل، تشویق های مادر و معلم در جهت بهبوداعتماد به نفس او گام هایی برداشته شد و به تدریج کم رویی او بهبود یافت و رابطه اش با دوستانشصمیمی تر شد. نتایج نشان داد نقش مهم خانواده در ارتباط با موضوع اعتماد به نفس و همچنین مراکز آموزشیو مربیان و مشاوران مربوطه تاثیر مهمی در شکل گیری اعتماد به نفس و یا کاهش کم رویی و از بین رفتن آن دارند.

اعتماد به نفس، دانش آموز، تشویق، کم رویی