Effects of uniconazole and biofertilizers on some growth indices and contribution of dry matter remobilization in grain yield of wheat (Triticum aestivum L.) under soil salinity
عنوان مقاله: Effects of uniconazole and biofertilizers on some growth indices and contribution of dry matter remobilization in grain yield of wheat
(Triticum aestivum L.) under soil salinity
شناسه ملی مقاله: JR_ARPE-7-13_001
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_ARPE-7-13_001
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه آقایی
رئوف سیدشریفی
حامد نریمانی
خلاصه مقاله:
فاطمه آقایی
رئوف سیدشریفی
حامد نریمانی
مقدمه: در مناطق خشک و نیمه خشک تنش خشکی بهعنوان عامل اصلی و شوری به عنوان عامل ثانویه رشد و عملکرد گیاه را کاهش می دهد. یکی از راه کارهای بهبود مشکل شوری استفاده از باکتری های محرک رشد و قارچ مایکوریزا است. باکتری های محرک رشد یک گروهی از باکتری های ریزوسفری است که با تولید موادی رشد گیاه را افزایش می دهند و یا با سنتز هورمون های گیاهی مانند اکسین، سیتوکنین و جیبرلین و یا سنتز آنزیم هایی، می توانند رشد و نمو گیاهی را تعدیل نمایند. همزیستی با قارچ میکوریز به عنوان یک جز مهم در بیشتر اکوسیستم های کشاورزی بواسطه نقش آنها در تغذیه گیاهی و سلامتی خاک به حساب می آید. محلول پاشی یونیکونازول می تواند رشد زیشه تعداد پنجه، سطح برگ گیاه را بهبود بخشد و همچنین میزان فتوسنتز و قندهای محلول را افزایش دهد. از این رو از استفاده از کودهای زیستی و یونیکونازول میتواند به عنوان فاکتورهای مدیریتی برای افزایش عملکرد گندم تحت شرایط شوری خاک پیشنهاد شود.
مواد و روش ها: به منظور بررسی اثر یونیکونازول و کودهای زیستی بر عملکرد، انتقال مجدد ماده خشک و برخی شاخصهای رشدی گندم در شرایط شوری خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه روبسته پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۳۹۷ انجام شد. تیمارها شامل الف) شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و اعمال شوریهای ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلیمولار در خاک با نمک NaCl) و ب) کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی در هفت سطح (شاهد یا عدم کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول، کاربرد قارچ میکوریزا، یونیکونازول، باکتری سودوموناس، میکوریز با سودوموناس، میکوریز با یونیکونازول، کاربرد میکوریز با یونیکونازول و سودوموناس) بودند.
نتایج: نتایج نشان دادند که کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول در شرایط عدم اعمال شوری، شاخص سطح برگ (۹۸/۵۰ درصد)، سرعت رشد محصول (۴۴/۱۷ درصد)، سرعت فتوسنتز خالص (۱۰/۵۳ درصد)، ماده خشک کل (۶۷/۲۷ درصد) و عملکرد دانه (۸۴/۱۰۸ درصد) را نسبت به عدم کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی در بالاترین سطح از شوری خاک افزایش دادند؛ در حالی که کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی تحت شرایط عدم اعمال شوری انتقال ماده خشک (۲۰۷/۰ گرم بر بوته) و سهم فرآیند انتقال مجدد در عملکرد دانه (۹۲/۱۲ درصد) را کاهش و سهم نسبی فتوسنتز جاری در عملکرد دانه (۰۷/۸۷ درصدی) نسبت به عدم محلولپاشی یونیکونازول و عدم کاربرد کودهای زیستی تحت بالاترین سطح از شوری خاک را افزایش دادند.
نتیجه گیری کلی: براساس نتایج این پژوهش، کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی می تواند عملکرد دانه گندم را بواسطه بهبود شاخص های رشدی گندم و فتوسنتز جاری در شرایط شوری خاک افزایش دهد.
کلمات کلیدی: Crop growth rate, Current photosynthesis, Leaf area index, Mycorrhiza, سرعت رشد محصول, شاخص سطح برگ, فتوسنتز جاری, میکوریزا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1954289/