زهرا عباس زاده - کارشناسی روانشناسی،دانشگاه ارومیه

اختلال طیف اوتیسم جزو اختلالات عصبی_رشدی میباشد.این اختلال معمولا قبل سه سالگی قابل تشخیص است وشامل آسیب هایی در زمینه ارتباطات اجتماعی و اجرای رفتارهای محدود و تکراری میشود.اختلال طیف اوتیسم درDSM_۵ دارای سه سطح خفیف،متوسط و شدید است.تحقیقات انجام شده نشان می دهد عوامل مختلفی نظیر جنسیت،سن بالای والدین،سابقه خانوادگی ،عوامل ژنتیکی و بیماری های مادر در دوران حاملگی در بروز این اختلال نقش دارند. پاتوفیزیولژی اوتیسم نشاندهنده آنست که بین مغز این افراد و افراد سالم دارای تفاوت های بسیاری است. برای تشخیص این بیماری هیچگونه ازمون پزشکی وجود ندارد.برای تشخیص این اختلال در یک کودک باید رفتار،ارتباط وسطح رشد ذهنی کودک به دقت بررسی شود.از انجایی که اوتیستیک طیفی از بیماری های مشابه است نمیتوان گفت که یک درمان خاص برای همه ی این طیف میتواند موثر باشد.ولی به هرحال خانواده ها و متخصصان به این نتیجه رسیده اند که چند روش درمانی یا ترکیبی از آنها میتواند به کودکان اوتیستیک کمک کند تاعملکرد کلی انها پیشرفت کند.دراین مقاله سعی میشود علائم و عوامل سبب ساز روش های تشخیص ومداخلات درمانی اختلال طیف اوتیسم بررسی شود.

اختلال طیف اوتیسم،ارتباط،تشخیص،درمان