امیرحمزه خراسانی - استاد یار دانشکده علوم انسانی دانشگاه دامغان

هدف: هدف از این پژوهش بررسی شیوع نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی و رابطه آن ها با مولفه کندی زمان شناختی در دانشجویان دانشگاه دامغان بود.روش: در پژوهش توصیفی-مقطعی حاضر، از جامعه آماری دانشجویان دانشگاه دامغان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ تعداد ۶۶۱ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و مقیاس درجه بندی اختلال نقص توجه/بیش فعالی بزرگسالان بارکلی را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نمرات z، آزمون خی دو و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS ورژن ۲۱ انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در شاخص نقص توجه ۵۰ نفر (۶/۷ درصد)، فزون کنشی ۵۳ نفر (۸/۷ درصد)، تکانشگری ۶۱ نفر (۹/۸ درصد) از این دانشجویان دارای نشانه های مرضی این اختلال می باشند. به عبارت دیگر، تعداد ۴۳ نفر (۷/۶ درصد) مشتمل بر ۱۶ دختر (۱/۵ درصد) و ۲۷ پسر(۱/۸ درصد) از این دانشجویان براساس نمره کلی مقیاس درجه بندی اختلال نقص توجه/بیش فعالی بزرگسالان دارای نشانه های تشخیصی این اختلال بودند. همچنین بررسی همبستگی بین نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی و مولفه کندی زمان شناختی نشان داد کندی زمان شناختی بیشترین همبستگی را با نشانه نقص توجه (۷۵/۰r=) دارد. نتیجه گیری: شیوع بالای نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی در بین دانشجویان، تدوین پروتکل های درمانی و اجرای برنامه های پیشگیرانه در قالب غربالگری های مستمر در دوران مدرسه و دانشگاه را امری ضروری می سازد.

اختلال نقص توجه/بیش فعالی، شیوع شناسی و کندی زمان شناختی