زهرا کریمی تکانلو - دانشیار اقتصاد دانشگاه تبریز
امیرعلی فرهنگ - استادیار اقتصاد دانشگاه پیام نور تهران
علی محمدپور - دانشجوی دکترای اقتصاد دانشگاه تبریز

تغییرات آب و هوایی جهانی که با  انتشار گازهای گلخانه­ای به ویژه دی اکسید کربن تشدید می­شود، خطر بزرگی برای زندگی، محیط زیست جهانی و توسعه ایجاد می­کند. تخریب محیط زیست یکی از بحث انگیزترین موضوعات در مجامع بین المللی است و نگرانی اصلی برای کل جهان محسوب می­شود. بنابراین، محققان و سیاست­گذاران توجه خود را از رشد اقتصادی متعارف به رشد سبز معطوف کرده­اند. مطالعه حاضر در تلاش برای بررسی تاثیر نااطمینانی سیاست اقتصادی، مصرف انرژی­های تجدیدپذیر و کیفیت نهادی بر رشد سبز طی دوره زمانی ۱۳۸۱-۱۳۹۹ در کشور ایران است. متغیر مورد استفاده در نااطمینانی سیاست اقتصادی با یک شاخص ترکیبی بدست آمده است که نااطمینانی در سیاست­های ارزی، پولی و مالی با استفاده از الگوهای اقتصادسنجی  و محاسبه شده است. همچنین متغیر رشد سبز، رشد اقتصادی تعدیل شده با محیط زیست است و به تبعیت از تحقیقات احمد و همکاران (۲۰۲۲) و  سوهاگ و همکاران (۲۰۲۲) مورد سنجش قرار گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل موضوع پژوهش از روش خود رگرسیونی با وقفه توزیعی چندکی (QARDL) استفاده شده است. یافته­های تجربی نشان می­دهد که نااطمینانی سیاست اقتصادی در تمامی چندک­های ۲۵/۰، ۵۰/۰، ۷۵/۰ و ۹۵/۰ تاثیر منفی بر رشد سبز دارد، در حالی که مصرف انرژی­های تجدیدپذیر و کیفیت نهادی، رشد سبز را افزایش می­دهند. از متغیرهای کنترلی سرمایه، اشتغال و باز بودن تجارت و تاثیر گذاری آن بر رشد سبز نیز استفاده شده است. در کل چندک­ها متغیرهای کنترلی باز بودن تجارت و سرمایه تاثیر مثبت بر رشد سبز داشته است، در حالی که اشتغال تاثیر منفی بر آن داشته است.

رشد سبز؛ نااطمینانی سیاست اقتصادی ؛ کیفیت نهادی؛ انرژی های تجدید پذیر, QARDL