عبدالرشید زاهدی - کارشناسی ارشد ریاضی محض، دانشگاه حکیم سبزواری
توحید پاکدل - کارشناسی تکنولوژی ساخت و تولید ماشین ابزار، دانشگاه آزاد
حافظ آق - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه مازندران

نظام تعلیم و تربیت به عنوان یکی از ارکان اصلی هر جامعه، نقشی اساسی در تربیت نسل آینده و توسعه پایدار ایفا می کند. اهمیت این نظام به حدی است که توجه به آن در زمره وظایف اصلی دولت ها و سایر نهادهای اجتماعی قرار گرفته است. در این میان، تعامل و همکاری بین نظام تعلیم و تربیت و سایر سازمان ها و نهادهای دولتی و مردم نهاد، نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش ایفا می کند. پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی و با اتکا به منابع کتابخانه ای و مرور ادبیات گذشته در حوزه تعلیم و تربیت، به بررسی تاثیر سازمان های دولتی و مردم نهاد بر نظام تعلیم و تربیت پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که مدارس به عنوان کانون اصلی نظام تعلیم و تربیت، به تنهایی قادر به پاسخگویی به تمام نیازهای آموزشی و تربیتی دانش آموزان نیستند. از این رو، تعامل و همکاری با سایر سازمان ها و نهادها، از جمله دولت، رسانه، خانواده و سازمان های مردم نهاد، می تواند در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش بسیار موثر باشد. دولت به عنوان متولی اصلی نظام تعلیم و تربیت، وظایف مهمی در زمینه تامین منابع مالی، تدوین برنامه های درسی، تربیت معلم و نظارت بر عملکرد مدارس دارد. خانواده نیز به عنوان اولین نهاد تربیتی، نقشی اساسی در تربیت و پرورش فرزندان دارد. تعامل و همکاری بین خانواده و مدرسه می تواند به ارتقای کیفیت آموزش و پرورش کمک کند. همچنین سازمان های مردم نهاد به عنوان نهادهای مدنی، می توانند در زمینه های مختلفی؛ از جمله ارائه خدمات آموزشی، تربیتی و مشاوره ای به دانش آموزان، کمک به مدارس در تامین منابع مالی و تجهیزاتی، و... نقشی موثر ایفا کنند. در نهایت می توان گفت که نظام تعلیم و تربیت به منظور انجام وظایف آموزشی و تربیتی خود به کمک تمام نهادهای دولتی و مردمی نیازمند است

تعلیم و تربیت، سازمان های دولتی، سازمان های مردم نهاد، خانواده