زهرا دهقان اردکانی - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، مربی، دانشگاه آزاد، سپیدان اداره آموزش و پرورش شهرستان سپیدان، آموزشگاه دخترانه دانش

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نﻘش واسطهای خودکارآمدی در رابطه عزت نفس با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان سپیدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که ۲۵۰ دانش-آموز با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی (لاجرسکا، ۱۹۹۹)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و عزت نفس (روزنبرگ، ۱۹۶۵) را تکمیل کردند. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار ۲۵-SPSS نشان داد که ۱. عزت نفس پیش بینی کننده منفی معناداری برای اضطراب اجتماعی بود ۲. خودکارآمدی پیش بینی کننده منفی معنادار اضطراب اجتماعی بود ۳. خودکارآمدی در رابطه بین عزت نفس و اضطراب اجتماعی نقش واسطه ای ایفاء می کند (۰۱/۰.(P< بنابراین، چنین نتیجه گیری می شود که برای کاهش اضطراب اجتماعی دختران می توان با افزایش خودکارآمدی از طریق بهبود در احساس عزت نفس اقدام نمود.

اضطراب اجتماعی، عزت نفس، خودکارآمدی