جایگاه واحدهای تحقیق و توسعه در مراحل مختلف حیات سازمان

یکی از دستاوردهای مهم سال های اخیر، شفاف کردن نقش علم و تحقیقات با برنامه های توسعه و ارتباط این دو با هم بوده است. به طوریکه دیده می شود این استراتژی در بنرامه های توسعه کشور کاملاً مشهود بوده و در داخل جاهای مختلف برنامه ها، رهنمودهای کلی و راهکارهای اجرایی، ارائه داده و بر علم محوری و پژوهش مداری تاکید می کند. در حالی که نزدیک به نیمی از واحدهای تحقیق و توسعه در کشور، در واحدهای صنعتی است، بازدهی آنها آنچنان که باید و شاید نبوده و بسیاری از واحدهای تحقیق و توسعه، به صورت نیمه فعال و حتی غیر فعال در آمده اند. دلیل این امر به طور عمده، توجه نکردن به جایگاه واحدهای تحقیق و توسعه در سازمان ها، بر اساس قرارگیری سازمان درهر مرحله از چرخه حیات آن می باشد. این مقاله در نظر دارد جایگاه واحدهای تحقیق و توسعه در سازمان های تولیدی را مورد بررسی قرار داده و این جایگاه را در هر مرحله از عمر سازمان مشخص نماید.

Keywords:

عمر سازمان , اثر بخشی , نوآوری , کارآفرینی