روشنا داودی - علوم تربیتی
سنور راموش جان - علوم تربیتی
کیمیا محمودی - علوم تربیتی
اوین ابراهیمی - علوم تربیتی

کودکان بی سرپرست، کودکانی هستند که به دلایل گوناگون والدین خود را از دست داده اند. به همین دلیل این کودکان نسبت به همسالان خود مشکلات بیشتری دارند و آسیب پذیرتر هستند .معلمان در تدریس به کودکان بدون سرپرست باید از مهارتهای ارتباطی بالایی برخوردار باشند. چون این کودکان علاوه بر آموزش، به توجه مناسب و محبتی حقیقی نیاز دارند. محبتی که بدون احساس ترحم، باعث ایجاد حس خوب کودک نسبت به خود شود و او را برای تعامل مناسب با همسالان و افراد جامعه آماده کند. این کودکان در مقابل آسیبها و مشکالت بسیار آسیب پذیر هستند و تنها والدین می توانند در برابر مشکلات مختلف از آنها محافظت کنند. خانواده تاثیرگذارترین و قدرتمندترین عامل شکل گیری شخصیت و سلامت روان افراد است و اولین نهادی است که بهپرورش کودک میپردازد و زمینه را برای آموزشهای بعدی آماده میکند. خانواده به دلیل اهمیت بسیار باالی خود، به صورت مختلف بر رشد جسمی، روانی، هیجانی و اجتماعی افراد تاثیر میگذارد.غم و ناراحتی ناشی از فقدان خانواده این کودکان را در معرض اختالل روانشناسی مانند افسردگی و اضطراب قرار میدهد که در زندگی این کودکان تاثیرات مخرب دائمی خواهد داشت. کودکانی که از فقدان خانواده یا خانوادههای نامناسب و بد رنج میبرند در آینده ممکن است در دوران تحصیل و مراحل زندگی خود باز بمانند و دچار بحران شخصیت و عدم توانایی برقراری ارتباط با اطرافیان خود شوند. از عالئم دیگر و بحرانهایی که فقدان والدین یا کودکان بدسرپرست احتمال میرود از خود نشان میدهند افسردگی، وابستگی دلهره آمیز، ترس، گریههای شبانه، شب ادراری، عدم اعتماد به نفس، وابستگیهای پی درپی به افراد مختلف و توانایی ضعیف برای برقراری با محیط اجتماعی است

کودکان،دانش آموز،بی سرپرست،مشکلات،درمان