مریم کمالی اردکانی - دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
سعید حسنی - دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
علیرضا مشرقی - دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

در این پژوهش با هدف ارتقای خواص مغناطیسی آلیاژ Vicalloy I، تاثیر افزودن عنصر مولیبدن به عنوان یک عنصر پایدار کننده فاز فریت مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور در ابتدا آلیاژی با ترکیب ۴۵Fe-۴۵Co-۹V-۱Mo ریخته گری شد. در ادامه و به منظور بررسی تاثیر زمان عملیات همگن سازی، آلیاژ ریختگی در دمای ثابت ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد و در زمان های مختلف تحت عملیات همگن سازی قرار گرفت. نتایج بررسی های انجام شده نشان داد که پس از انجام همگن سازی به مدت ۱۰ ساعت، ساختاری کاملا همگن و یکنواخت با میانگین اندازه دانه های ۳۰۶/۴۸ میکرومتر به دست آمد. همچنین در ادامه به منظور تولید ورق های فوق نازک از این آلیاژ، نمونه های همگن شده تحت عملیات نورد گرم و سرد به ترتیب با میزان درصد کاهش ضخامت ۸۳ و ۸۱/۵ درصد قرار گرفتند و در نهایت ورق های فوق نازکی به ضخامت ۱۸۰ میکرومتر به دست آمد. نتایج بررسی های فازشناسی نشان داد که انجام فرایندهای نورد گرم و سرد، هر چند تغییرات فازی را به همراه ندارد اما خواص مغناطیسی را تحت تاثیر قرار می دهد به گونه ای که مغناطش اشباع از emu/g ۱۶۹/۹۴ در نمونه ریختگی به emu/g ۱۹۰/۳۳ در نمونه نورد سرد شده افزایش می یابد. همچنین نیروی پسماندزدای مغناطیسی پس از همگن سازی به دلیل تشکیل فاز مارتنزیت به میزان ۱۰ اورستد افزایش یافت اما با انجام عملیات نورد سرد به علت تغییر مولفه های بافت، این پارامتر مجدد کاهش یافت.

آلیاژ Vicalloy, همگن سازی, ورق های فوق نازک, خواص مغناطیسی, مغناطش اشباع