راهکارهای افزایش کیفیت کالبدی روستاهای اقلیم گرم و خشک با رویکرد توسعه پایدار گردشگری؛ مورد مطالعه: روستای بیابانک، سمنان

ویژگی های مثبت اقتصادی و اجتماعی گردشگری باعث شده است این صنعت تبدیل به یکی از شاخص های عمده برنامه های توسعه در بسیاری از کشورهای جهان شود. با توجه به ساختارهای فعلی اقتصاد کشور، فرصت های اقتصاد ی در جوامع روستا یی کاهشیافته است و متاسفانه این امر منجر به بروز آسیب هایی از جمله مهاجرت گسترده روستا ییان به شهرها و افزایش نابرابری های اجتماعی شده است. این تغییرات علاوه بر عاد ااسا خگویی رویکردها ی سنتی توسعه، باعث توجه هر چه بیشتر مدیران و برنامه ری ان به روستاییان و توسعه اایدار روستایی درکشور شده است. از این رو و با توجه به آثار اقتصادی گردشگر ی، امروزه ا ینصنعت به عنوان یکی از کلیدی ترین راهبردهای توسعه پایدار در روستاها تبد یل شده است. عوامل متعدد ی در توسعه پایدار گردشگری روستایی دخیل هستند. در میان این عوامل، بهبود و اف ای کیفیت کالبدی روستاها به علت تاثیر فوق العاده خود دارای جایگاه ویژه ای است. بدیهی است که بهبود کالبدی یک محدوده بدون در نظر گرفتن ویژگیهای اقلیمی آن ناممکن به نظر می رسد؛ از سوی دیگر با توجه به این مهم که بخ ب رگی از کشور ایران در محدوده اقلیمی گرم و خشک قرار دارد ضرورت توجه به ویژگی های این اقلیم در توسعه کالبدی روستایی بیش از پیش احساس می شود

Keywords:

گردشگری روستایی , توسعه اایدار , اف ای کیفیت کالبدی , روستای بیابانک