امید کوهکن - استادیار گروه زیست دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران

با توجه به حلالیت بالا و استفاده مکرر از پاراکوات مقادیر زیادی از آن می تواند از طریق رواناب به آب های سطحی نفوذ کند و اثرات مخربی برای موجودات زنده داشته باشد. از این رو، در مطالعه حاضر به بررسی اثرات تحت کشنده پاراکوات بر بافت کلیه و شاخص های عملکردی آن شامل کراتینین، اوره و اسید اوریک در ماهی بنی پرداخته شد. تعداد ۴۰ قطعه ماهی بنی در ۴ تیمار ۰ (شاهد، ۰t)، ۲۵ (۱t)، ۵۰ (۲t) و ۷۵ (۳t) درصد غلظت کشنده (به ترتیب ۰، ۳۸/۰، ۷۶/۰ و ۱۴/۱ میلی گرم در لیتر) پاراکوات تقسیم بندی شدند. پس از ۹۶ ساعت مواجهه، نمونه برداری از بافت کلیه برای مطالعات بافتی و سرم خون برای بررسی تغییرات شاخص های عملکردی کلیه انجام گرفت. صدماتی مانند چروکیدگی گلومرول و توبول های کلیوی، پرخونی، تخریب اپیتلیوم توبول ها، اتساع فضای ادراری و کاهش قطر لومن توبول های ادراری در مواجهه با پاراکوات دیده شد. کراتینین در گروه های ۲t و ۳t و اسید اوریک در گروه ۱t نسبت به گروه شاهد تغییرات معنادار نشان داد (۰۵/۰>P). پاراکوات با افزایش غلظت، صدمات شدیدتر و گسترده تری را در بافت کلیه ایجاد کرد. نتایج نشان دهنده تخریب شدید بافت کلیه در گروه ۳t بود که در نتیجه آن کراتینین نیز افزایش نشان داد.

پاراکوات, ماهی بنی, کلیه, غلظت تحت کشنده