زهرا تاجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ، دانشگاه علوم پزشکی،آموزگار،تهران؛ایران
شبنم باقری انیلو - کارشناسی علوم تربیتی ، آموزگار،تهران؛ایران
فاطمه حبشی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ، دانشگاه علوم پزشکی ،آموزگار،تهران؛ایران
فاطمه ملکی افوسی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان،اصفهان؛ایران

بهداشت روانی عبارتست از «توانایی کامل برای ایفای نقش های اجتماعی، و روانی جسمی» . این سازمان معتقد است که بهداشت روانی فقط عدم وجود بیماری و یا عقب ماندگی نیست، بنابراین کسی که احساس ناراحتی نکند از نظر روانی سالم محسوب می شود. مفهوم بهداشت روان شامل رفاه ذهنی، احساس خودتوانمندی، خودمختاری، کفایت، درک هم بستگی بین نسلی و توانائی تشخیص استعدادهای بالقوه هوشی وعاطفی درخود است. بگونه ای دیگر می توان گفت: بهداشت روان حالتی از رفاه است که در آن فرد توانائی هایش را باز می شناسد و قادر است با استرس های معمول زندگی تطابق حاصل کرده ، از نظر شغلی مفید و سازنده باشد و بعنوان بخشی از جامعه با دیگران مشارکت و همکاری داشته باشد. بهداشت روان به همه ما مربوط است نه فقط به کسانی که از بیماریهای روانی رنج می برند. هیچ گروهی از بیماری روانی مصون نیست. البته بایداذعان داشت که در افراد بی خانمان، تهیدستان، افراد بیکار و با سطح تحصیلات پائین، کسانی که قربانی خشونت بوده اند، مهاجرین و پناهندگان، کودکان و نوجوانان، زنانی که مورد سوء استفاده قرار گرفته اند و در افراد مسن که مورد غفلت و بی توجهی واقع شده اند، بیشتر دیده می شود. با توجه به اهمیت موضوع مقاله حاضر با روش مروری کتابخانه ای ارائه شده است.

سلامت روانی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان