روناک کاظمی صوفی

تصمیم گیری برای انتخاب طرح مناسب در شهرها، به یکی از چالش های اساسی مدیریت شهری تبدیل شده است. کارایی ضعیف طرح های اجرا شده سابق، باعث استفاده از مشارکت پایدار اجتماعی شهروندان به عنوان روشی برای خروج از بحرانات ناشی در حل مسائل شهری شدند. هدف این مقاله این است که با مطالعه مدل های شهری در نقاط مختلف جهان، ضرورت مشارکت شهروندان در شهر مشهد را تبیین نماید. هدف اصلی این پژوهش ارائه راهکار های مشارکت پایدار در مدیریت شهری مشهد می باشد جامعه آماری تحقیق را شهروندان شهرمشهد و حجم نمونه را ۳۸۳ نفر تشکیل داده اند. روش جمع آوری اطالعات بر مبنای کتابخانه ای، اسنادی و نیز میدانی (پرسشنامه ای) و روش تحقیق توصیفی –تحلیلی میباشد. نتایج آزمون تی نشان می دهد که میزان مشارکت شهروندان در مشهد کمتر از حد متوسط بوده است. از بین انواع مشارکت شهروندان مشارکت های اقتصادی، فیزیکی، ذهنی و سیاسی از حد متوسط پایین تر بوده است. نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین ۳ مولفه که مورد آزمون قرار گرفتند، تنها چهار مولفه عضویت انجمنی (نهاد های مردمی)، آگاهی، بی قدرتی و پایگاه اجتماعی – اقتصادی به ترتیب با میزان مشارکت رابطه داشته اند.

مشهد-مشارکت پایدار-مریریت شهری