مهسا یوسفی نیای نهزمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گیلان
صابر کاس - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گیلان

پژوهش حاضر با هدف سنجش تاب آوری کالبدی شهر رشت در برابر زلزله صورت پذیرفت. به این منظور تعداد ۵ شاخص به عنوان شاخص های کالبدی تاب آوری شهری در برابر زلزله در نظر گرفته شد که عبارتند از تراکم ساختمانی، دسترسی به فضای باز، مساحت قطعات، مصالح ساختمانی و قدمت ساختمانی. پس از شناسایی شاخص ها اقدام به تهیه بانک اطلاعاتی در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) گردید. در ادامه با توجه به اینکه شاخص های پنجگانه مورد مطالعه از اهمیت و ارزش یکسانی در برابر تاب آوری برخوردار نمی باشند، لذا با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی اقدام به وزن دهی و اولویت بندی شاخص ها گردید. نتایج این قسمت نشان داد که مصالح ساختمانی بیشترین اهمیت را در تاب آوری شهر رشت ناشی از زلزله دارد. پس از آن نیز تراکم ساختمانی، دسترسی به فضای باز، مساحت قطعات و قدمت ساختمانی در اولویت های بعدی قرار گرفته اند. پس از تعیین وزن هر یک از شاخص ها اقدام به ترکیب خطی شاخص ها جهت بدست آمدن امتیاز نهایی قطعات شهر رشت بر اساس میزان تاب آوری کالبدی در برابر زلزله گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ۰.۲ درصد از مساحت شهر دارای تاب آوری کم، ۲۳.۷ درصد دارای تاب آوری قابل توجه، ۴۱.۰ درصد دارای تاب آوری متوسط و ۳۵.۱ درصد نیز دارای تاب آوری زیاد می باشد.

تاب آوری، تاب آوری کالبدی، زلزله، رشت