نرگس طالب ولی اله

مراکز خدمات بهداشتی و درمانی از مهمترین کاربری های شهری است که به طور مستقیم در تامین سلامت فرد و جامعه دخیل هستند. شهر شیراز سال ها است به عنوان قطب پزشکی جنوب کشور شناخته می شود و هر ساله میزبان هزاران بیمار خارجی است. داشتن ده ها بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی مجهز دانشگاهی، دولتی و خصوصی موجب شده است تا این شهر بتواند طیف گسترده ای از خدمات پزشکی را به مراجعه کنندگان ارائه دهد. با این حال مطب های پزشکی شهر شیراز به صورت آشفته و پراکنده ای در خیابان های زند، عفیف آباد و ملاصدرا و... مستقر شده اند که مسائل گوناگون و دغدغه های فراوانی را هم برای پزشکان و هم بیماران ایجاد نموده اند. افزون بر این همراهان بیمار نیز در خیابان های اطراف اسکان یافته اند که چهره ناخوشایندی به این مناطق داده اند و این موضوع مسلزم چاره اندیشی اساسی است. تجربه این رخداد در کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که بهترین گزینه برای رفع این مشکل ایجاد شهرک های سلامت است. بنابراین پژوهش حاضر با روش مروری و اکتشافی بدنبال شناسایی پیشران های موثر بر ایجاد این شهرک در شهر شیراز می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مجموعه عوامل کالبدی (سازگاری و همجواری کاربری ها), اقتصادی (مالکیت، مساحت و قیمت زمین), حمل و نقلی(پارکینگ، پارک حاشیه ای، دسترسی و...)، محیطی(حرایم طبیعی از گسل، مسیل، جهت وزش باد غالب، شیب، اقلیم) و فناوری ها نوین(نوبت های الکترونیکی، متاورس و...) بایستی در طراحی و برنامه ریزی ایجاد شهرک سلامت مد نظر قرار گیرند.

سلامت، شهرک سلامت، شهر شیراز، پیشران، درمان