پیشبینی تغییرات دمای حداقل و حداکثر در ایستگاههای ساحلی جنوب کشور تا سال 0022 میلادی با استفاده از مدل گردش عمومی CGCM3

در این تحقیق روند تغییرات زمانی دمای حداقل و حداکثر در ایستگاههای ساحلی جنوب کشور (شمال خلیج فارس و دریای عمان) برای دو دوره مشاهدهای و پیشبینی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور دادههای سالانه هواشناسی 5 ایستگاه سینوپتیک برای دوره 1961 - 2006 میلادی استفاده شد. جهت تعیین روند و شیب روند دو آزمون آماری غیر پارامتری من-کندال و شیب سن در سطح معنیداری 95% مورد استفاده قرار گرفت. برای حذف اثر همبستگی ترتیبی روش TFPW رویدو آزمون مذکور اعمال گردید. برای پیشبینی تغییرات دمای حداقل و حداکثر تا سال 2100 میلادی از مدل گردش عمومی CGCM3 با دو سناریوی انتشار A1B و A2 استفاده گردید. همچنین، مدل آماری SDSM جهت کوچک مقیاس سازی خروجی مدل گردش عمومی بکار برده شد. نتایج روند دمای حداقل برای دوره مشاهدهای در اکثر ایستگاهها دارای روندافزایشی معنی دار میباشند حال آنکه برای دمای حداکثر فقط ایستگاه آبادان دارای روند افزایشی معنی دار با شیب افزایشی 0/17 درجه سانتیگراد در طول یک دهه می باشد. بر اساس پیشبینی مدل CGCM3 برای دمای حداقل تحت هر دو سناریوی A1B و A2 ، تمامی ایستگاهها دارای روند افزایشی می باشند. این روند افزایشی در تمامی ایستگاهها معنی دار بوده و بیشترین مقدار افزایش مربوط به ایستگاه آبادان به میزان 0/2 درجه سانتیگراد در طول یک دهه میباشد. برای دمای حداکثر تقریباً در تمامی ایستگاههای منطقه مورد مطالعه روند افزایشی معنیدار وجود دارد. این روند افزایشی در ایستگاه آبادان بیشتر از سایر ایستگاهها با شیب افزایشی 0/5 درجه سانتیگراد در طول یک دهه میباشد. در پیشبینی تغییرات دمای حداقل و حداکثر، در تمامی ایستگاهها روند سناریوی A2 در مقایسه با سناریوی A1B قویتر است

Keywords:

مدل گردش عمومی , پیشبینی , دمای حداقل و حداکثر , آزمونهای روند , تغییر اقلیم