فرنوش خراسانی زاده - استاد دانشگاه جامع علمی کاربردی نقش جهان و پیام نورمرکزاصفهان،کارشناس ار
زهرا مهرابی - دانشجوی کاردانی خدمات جهانگردی دانشگاه جامع علمی کاربردی نقش جهان اصفها

با توجه به جایگاه صنایع دستی به عنوان دومین عامل رشد و توسعه ی تولید ناخالص ملی و نیز در کنار صنعت گردشگری به عنوان مهمترین منبع رشد اقتصاد جهانی،چه در سطح کشور و به تبع آن در سطح استان اصفهان،بسیار درخور توجه است. اگر گفته شود بیش از نیمی از 051 نوع رشته صنایع دستی در کشور از طرف زنان فعال است و در برخی از آنان نقش مبدع و پیشکسوت را ایفا می کنند، سخن گزافی نیست. اولویت بخشی بهتوسعه روستایی به عنوان یکی از اصول اساسی نظام مقدس جمهوری اسلامی شناخته شده است. به دلیل شرایط خاص اقلیمی کشور ایران و به ویژه کم آبی و خشکسالی های متعدد در سالیان اخیراساس دستیابی بهاین توسعه نمی تواند فقط بر توسعه بخش کشاورزی در روستاهای ایران بنا نهاده شود. تجارب کشورهای موفق جهان در امر توسعه روستایی مانند کشورهای چین و هندوستان، نشان دهنده اهمیت فراوانی است که صنعتیکردن روستا در ایجاد فرصت های شغلی و در آمدزایی و در نهایت جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها و پیامدهای منفی آن در کل کشور دارد. در این مقاله به بررسی و شناخت صنایع دستی اصفهان در توسعه ی اقتصاد گردشگری ایران می پردازیم به صنایع دستی موجود در اصفهان اشاره می کنیم و نقش صنایع دستی درتوسعه اقتصاد کشور را بررسی می کنیم ،روش تحقیق توصیفی موردی می باشد و نتایج حاصل از تحقیق نشان – داد که بیشترین صادرات در ایران صادرات صنایع دستی است و می توان با برنامه ریزی و توجه مدیران به این بخش از صنعت باعث افزایش درآمد و افزایش ورود توریست به شهر اصفهان شد.

صنایع دستی،اقتصاد گردشگری،توسعه ی گردشگری