Nahid Rahmani - Pediatric Neurorehabilitation Research Center, Department of Physiotherapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Mehrnaz Kajbafvala - Rehabilitation Research Center, Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Amirhossein Takian - Department of Global Health and Public Policy, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Marzieh Shirazikhah - Social Determinants of Health Research Center, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
Hadi Hamidi - Department of English Language, School of Health Management and Information Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
Seyed Jafar Ehsanzadeh - Department of English Language, School of Health Management and Information Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

پیشینه تحقیق: بر اساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی بیش از هزار میلیون نفر (تقریبا ۱۵ درصد) جمعیت جهان با ناتوانی زندگی می کنند. به طوری که سازمان بهداشت جهانی عنوان می کند که حدود نیمی از افراد دارای ناتوانی از عهده تامین نیاز به مراقبت های بهداشتی درمانی عاجز می باشند. لذا ارائه خدمات بهداشتی، درمانی و خصوصا توانبخشی به موقع از اهمیت ویژه ای برای افراد دارای ناتوانی برخوردار است‎.‎ هدف: تعیین اهداف و سیاست های حوزه توانبخشی در کشورهای با درآمد متوسط و بالا و مقایسه آن با کشور ایران روش شناسی پژوهش: مروری جامع بر اسناد، مقالات و کتب موجود در حوزه توانبخشی در پایگاههای اطلاعاتی در دسترس، مربوط به کشورهای با درآمد بالا و متوسط، با هدف بررسی سیاستهای مربوط به توانبخشی و فرآیند اجرای آنها انجام گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه مروری نشان داد که به دلیل عدم ارائه خدمات هماهنگ، دسترسی نامناسب، توزیع بی برنامه، روشن نبودن سطوح ارائه خدمات، غفلت از سطوح ارتقاء سطح سلامت و پیشگیری، عدم وجود سیستم ارجاع مشخص بین سطوح ارائه خدمات و همچنین عدم وجود سیستم بیمه ای مشخص و اختصاص منابع مالی بسیار ضعیف به این حوزه، نیاز به وجود برنامه ملی با رویکرد یکپارچه سازی خدمات می باشد. نتایج حاصل از مرور برنامه ها و سندهای توانبخشی در سایر کشورها منتج به طراحی چارچوب مفهومی الگوی خدمات توانبخشی شد که بر سه اصل ۱- رفع موانع و توسعه دستیابی به خدمات و برنامه های سلامت،۲- تقویت و توسعه توانبخشی و بازتوانی، تکنولوژی مورد نیاز، خدمات حمایتی و توانبخشی اجتماع محور، ۳- تقویت جمع آوری داده های بین المللی قابل مقایسه در ناتوانی و کم توانی و حمایت از تحقیقات در زمینه ناتوانی و خدمات توانبخشی مرتبط استوار بود. نتیجه گیری: برنامه ملی توانبخشی با رویکرد یکپارچه سازی خدمات بستر مناسبی را جهت دسترسی عادلانه همه افراد دارای ناتوانی به خدمات توانبخشی فراهم می سازد و در این برنامه نظام سلامت به عنوان مهمترین مرجع پاسخگو به این نیازها می باشد. لذا پیشنهاد می گردد تا این برنامه سه هدف اصلی ۱) ارتقاء عادلانه سلامت دریافت کنندگان خدمات توانبخشی ۲) ارتقا پاسخگویی به نیازهای دریافت کنندگان خدمات توانبخشی ۳) کاهش مخاطرات مالی و اجتماعی گیرندگان خدمت را دنبال نماید.

Rehabilitation, Policy, Integration, Disability, توانبخشی, سیاست گذاری, یکپارچه سازی, افراد دارای ناتوانی