رحمت اله خسروی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
آرمان مهری - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی محتوای کتاب­های روان­شناسی تربیتی در  برنامه ی درسی آموزش عالی ایران بر اساس مولفه­های سبک­های یادگیری و انطباق آن­ها با روش­های تدریس انجام گرفته است. رویکرد تحقیق کیفی و روش آن تحلیل محتوا بوده است. جامعه­ی پژوهش، کلیه­ی کتاب­های روان­شناسی تربیتی تالیفی و ترجمه­شده در ایران بود که ۱۰کتاب پس از مشورت با استادان مرجع دانشگاه­های مادر و متصدیان فروش انتشاراتی­های معتبر دانشگاهی برای تحلیل انتخاب گردید. یافته­ها نشان داد ۱۱ نوع سبک­ یادگیری در کتاب­های روان­شناسی تربیتی وجود دارد که سبک تکانشی/تاملی با ۳/۱۶ درصد بیشترین و مدل پیازی با ۳/۱ درصدکمترین میزان فراوانی را به خود اختصاص داده­اند. همچنین ۶۰% مولفان کتاب­ها نگرشی مثبت نسبت به انطباق روش­های تدریس با سبک­های یادگیری دارند؛ ۲۰% بدون موضع مشخص­اند و ۲۰% نیز نگرشی خنثی در این زمینه دارند. مطابق یافته­ها، تنها در ۳۰% از کتاب­های مورد مطالعه، مولفان به انتقادات پژوهشگران نسبت به نظریه­های سبک­های یادگیری و نیز کمبود شواهد در زمینه تاثیر انطباق روش­های تدریس با سبک­های یادگیری بر بهبود عملکرد تحصیلی یادگیرندگان، اشاره کرده­اند. نتایج نشان داد علی رغم نبود شواهد پژوهشی کافی، مولفان ایرانی نگرش مثبتی نسبت به انطباق روش­های تدریس با سبک­های یادگیری دارند و خوانندگان را به کاربست آن­ها ترغیب می­کنند.

برنامه ی درسی آموزش عالی, کتاب های روان شناسی تربیتی, سبک های یادگیری, روش های تدریس