ابراهیم ابراهیمی ثانی - دانشجوی دکتری تحصصی مشاوره، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
محمد محمدی پور - دانشیار گروه روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

یکی از شیوه های مداخله با بیماران اعتیاد، واقعیت درمانی گروهی است که حس مسئولیت را در آنان بیدار نموده و موجب افزایش روند خودکنترلی در رفتارها و ایجاد سازگاری می گردد. لذا این پژوهش با هدف اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب به شیوه گروهی بر کنترل پرخاشگری و سازگاری اجتماعی معتادین مرد انجام شده است. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.۴۰ نفر از معتادین به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(۲۰ نفر) و گواه (۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای در جلسات واقعیت درمانی گروهی قرار گرفتند، در حالی که بر روی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت و فقط برنامه های روتین مراکز درمانی را دریافت می کردند. پرسش نامه های پرخاشگری آیزنک و سازگاری بل به عنوان ابزار ارزشیابی در پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرارگرفت. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیری به کمک نرم افزار ۲۲SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش واقعیت درمانی گروهی بر کنترل پرخاشگری و سازگاری اجتماعی معتادین به طور معنادار موثر است (۰۵/۰>p). نتیجه این تحقیق نشان داد که، واقعیت درمانی گروهی می تواند منشاء تغییرات، از جمله تغییر در نگرش ها و باورها باشد، به عبارتی این رویکرد باعث کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری در بیماران اعتیاد شده و می تواند کمک اثر بخشی به معتادین نماید

واقعیت درمانی, پرخاشگری, سازگاری اجتماعی, گروه درمانی, معتادین