ابراهیم نامنی - Hakim Sabzevari University
زهرا شهرابادی - Hakim Sabzevari University

مقدمه: در سالهای اخیر توزیع جمعیت کشور به سمت سنین بالاتر تغییر یافته و پدیده سالمندی مانند سایر نقاط جهان در ایران نیز قابل مشاهده است. باتوجه به روند افزایشی سهم سالمندان از کل جمعیت کشور، بررسی مولفه امید به زندگی و دیگر مولفه های اثرگذار بر امید به زندگی درسالمندان از اهمیت بالایی برخوردار است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف پژوهش بررسی نقش میانجی گرانه کمال گرایی در رابطه سرمایه روانشناختی و احساس سرزندگی با امید به زندگی در سالمندان انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی پژوهش کلیه سالمندان تحت پوشش اداره بهزیستی شهر تربت حیدریه در سال ۱۴۰۱ بودند که تعداد ۲۶۰ نفر به صورت دردسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس چندبعدی کمال گرایی هویت و فلت، پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر و همکاران، پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و پرسشنامه احساس سرزندگی رایان و فردریک، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: در تحلیل توصیفی داده های جمعیت شناختی پاسخگویان، یافته ها نشان داد که ۱۱ درصد سالمندان ۶۵ سال، ۲/۱۶ درصد ۶۶-۷۰ سال، ۳۱ درصد ۷۱-۷۵ سال و ۴/۲۱ درصد ۷۶-۸۰ سال و ۵/۲۰ درصد بالاتر از ۸۰ سال بودند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر حاکی از آن بود که سرمایه روانشناختی به صورت مستقیم (۶۳/۰) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق کمال گرایی بر میزان امید به زندگی (۱۹/۰) تاثیرگذار است (۰۱/۰›p). همچنین نتایج نشان داد، سرزندگی به صورت مستقیم (۳۴/۰) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق کمال گرایی بر میزان امید به زندگی (۰۵/۰) تاثیرگذار است (۰۱/۰›p). نتیجه گیری: با توجه به نقش میانجی کمال گرایی در رابطه سرمایه روانشناختی و احساس سرزندگی با امید به زندگی افراد سالمند، برگزاری کارگاه های گروه درمانی در خانه های سالمندان برای افراد مسن، جهت بهبود امید به زندگی سالمندان می-تواند مثمرثمر باشد.

perfectionism, psychological capital, sense of vitality, life expectancy, کمال گرایی, سرمایه روانشناختی, احساس سرزندگی, امید به زندگی.