روشنک ناصری اکبر - مدرس مدعودانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران،ایرا ن
امیرحسین شیردل - دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران،ایرا ن
مهدی معافی گور - دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران،ایرا ن
زهرا امیدواری - دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران،ایرا ن
سیدحسین سیدموسوی - دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران،ایرا ن

امروزه با پیشرفت در روند تولید مصالح ساختمانی گوناگون و همچنین فراهم شدن امکانات جهت حمل و نقل و جابجایی آنها به روستاها ، مصالحی بیشتر و متنوع تری در اختیار ساکنین قرار گرفته است که خود عاملی مثبت و منفی در پی دارد، از نکات مثبت آن می توان به مسئله آزادی در انتخاب مصالح اشاره کرد که در طراحی و اجرا گزینه های متنوع تری در پیش رو دارند ، اما از مهمترین نکات منفی می توان به عدم مطابقت مصالح با استاندارد های معمول، عدم مهارت داشتن استادکاران و کارگران بومی در بهره گیری از مصالح نوین ، آسیب رساندن به چهره یکپارچه روستا, عدم انطباق پذیری مصالح با اقلیم روستا و غیره را می توان یاد کرد که متاسفانه در سال های اخیر به شدت شاهد پیشرفت این مسئله هستیم ، بنابراین این پژوهش که از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد ،به وسیله مطالعات میدانی ، بهره گیری از دیدگاه اندیشمندان ، کتب و مقالات این حوزه در نظر دارد به عوامل منفی یاد شده بپردازد و در انتهای مقاله نیز به ملاک هایی جهت انتخاب مصالح پرداخته شده است .

مصالح ، مسکن بومی ، روستا، روستا علائین ، بوم آوری