مونا امان کوکبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه مهندسی معماری، دانشکد ه فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
وحید وزیری - استاد گروه آموزشی مهندسی معمار ی، دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه محقق ارد بیلی، اردبیل، ایران.
توحید حاتمی خانقاهی - دانشیار گروه آموزشی مهندسی معماری ، دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه محقق ارد بیلی، ارد بیل، ایران
سارا عالم - استاد یارگروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه،ارومیه، ایران

در دنیای امروز، اهمیت امید به زندگی به عنوان یک عامل کلیدی در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روحی افراد بیش ازپیش موردتوجه قرار گرفته است . این مطالعه باهدف بررسی "عوامل موثر کالبدی در افزایش امید به زندگی در فضاهای درمانی " انجام شده است . این پژوهش از روش تحلیل توصیفی بهره می برد تا ابعاد مختلف موثر بر امید به زندگی در فضاهای درمانی را شناسایی نماید. ابتدا مفهوم امید به زندگی و اهمیت آن در محیط های درمانی مورد بررسی قرار گرفته و پس از آن، عوامل موثر کالبدی در افزایش امید به زندگی در این فضاها مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته اند. باتوجه به نتایج حاصل از مطالعات این پژوهش ، مشخص شد که عوامل کالبدی در فضاهای درمانی دارای نقش حیاتی در ایجاد و تقویت امید به زندگی هستند. فضاهایی که باتوجه به نورپردازی مناسب ، طراحی بهینه ، دسترسی به عناصر طبیعی و تنظیم های فضایی مناسب ایجاد می شوند، می توانند به طور مستقیم بر احساس امید و خوبی در بین افراد تاثیرگذار باشند. به علاوه، فضاهای کالبدی با توانایی ایجاد ارتباط درونی با خود و ایجاد ارتباطهای اجتماعی قوی ، می توانند محیطی محافظتی و امنی را برای افراد ایجاد کنند که این نیز از جمله عواملی است که امید به زندگی را تقویت می کند. در نتیجه ، این مطالعه تاکید دارد که طراحی و ایجاد فضاهای کالبدی مناسب در محیط های درمانی می تواند نقش مهمی در افزایش امید به زندگی افراد بازی کند. این یافته ها می توانند به مختصر به مسئولان و طراحان فضاهای درمانی کمک کنند تا باتوجه به اصول طراحی کالبدی ، فضاهایی را ایجاد کنند که بهبود روحیه و افزایش امید به زندگی افراد را تسهیل نمایند.

امید به زندگی ، فضاهای درمانی ، عوامل کالبدی ، افزایش امید، طراحی فضا، کیفیت زندگی ، سلامت روحی .