مهرناز مهرپور گالشکلامی - کارشناسی ارشد تکنولوژی معماری ، گروه معماری ، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی ، گیلان، ایران

مقاله حاضر بر لزوم توجه به ابعاد محیطی و به ویژه بستر طبیعی در طرحهای معماری و شهرسازی تاکید دارد. توجه همه جانبه به طبیعت در تمامی ابعاد فرهنگی و اقلیمی معماری ضروری است . انسان مدرن با تکیه بر دانش تکنولوژی ، ابایی در تغییر و تخریب طبیعت نداشته و مرور تجربیات متاخر نشان از نابودی منابع طبیعی با اجرای برخی طرحها در مقیاسهای متفاوت دارد. البته که لزوما پیشرفت تکنولوژی می تواند منافاتی با ساز و کار طبیعی نداشته و گاهی در راستای تقویت روابط با بستر طبیعی نیز گام بردارد. این در حالی است که گذشتگان توجه بیشتری به طبیعت داشته و آثار دست ساخته ایشان با هماهنگی به مراتب بالاتری نسبت به طبیعت ساخته شدهاند. این پژوهش بر پایه مشاهدات میدانی و با استناد به منابع کتابخانه ای و تحلیل مدارک، به دنبال اثبات این فرضیه است که دانش معماری نوین نیز باید اهمیت بیشتری به انطباق طرح با طبیعت دهد و در راستای تقویت هرچه بیشتر تعامل انسان با طبیعت گام بردارد. بدون شک فهم این مساله با آموزش عملی و کارگاهی مبتنی بر دانش های محیطی می تواند شرایط بهتری را برای توسعه پایدار فراهم آورد. هدف این آموزش نیز دستیابی به آگاهی علمی درباره منابع محیط طبیعی ، اصول اخلاقی ، ارزشها و مهارتها در راستای توسعه پایدار خواهد بود.

طبیعت ، آموزش معماری ، هنر طراحی ، معماری نوین