مرجان حیدری تمرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بهرام گسیلی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
وحید وزیری - دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

معماری را می توان تجلی حکمت دانست . معماری تجلی مکان قدسی و هنرمند معمار پیوسته در جست وجوی حقیقت و به دنبال تجلی آن در هنر خود بوده است تا هنر قدسی را بر روی کره خاکی بنا نهد. پس بحث معنا، حقیقت و هویت همیشه از موارد حائزاهمیت در آثار معماری بوده است . شاید بتوان خلق اثری معنادار را همیشه دغدغه هنرمند واقعی دانست . حال این پرسش اساسی مطرح می شود که برای همه آثار معماری می توان معنا متصور شد، ریشه معنا در آثار معماری کجاست . برای این منظور در این پژوهش مقایسه تطبیقی نظریات مختلف در حوزه معنا صورت می گیرد و در نهایت براساس نگرش اسلامی با کاربست استدلال منطقی نتیجه نهایی حاصل می شود. هدف این پژوهش ابتدا بررسی وجود معنا و یا عدم وجود معنا، سپس بررسی خاستگاه این معنا در اثر معماری است . براساس نگرش اسلامی ، خاستگاه معنا در آثار معماری را می توان در باورها و اصول ذهنی مخاطب جست وجو کرد. لازمه معماری اسلامی ، درک رابطه میان ذات و ماهیت هر پدیده با ظاهر آن است . به تعبیری درک رابطه بین صورت و سیرت اثر هنری . هنرمند به هر میزان از درک و آمادگی روحی بیشتری برخوردار باشد، مخلوق وی نیز سهم بیشتری از معنا و حقیقت را در خود خواهد داشت .

معنا، هویت ، آثار معماری ، حقیقت