امید شکوه بین - گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مه تیام شهبازی - استاد یار گروه معماری،دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ا یران.
راضیه لبیب زاده - استادیار گروه معماری،دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ا یران

داشتن سرپناه از جمله اساس تربن نیازهای آدم به شمار می رود، بنابراین تامین مسکن مناسب برای تمام اقشار جامعه ضرورت انکار ناپذیری است . رشد روز افزون جمعیت شهری نیاز به ساخت مجتمع مسکونی را افزایش داده و شاهد شکل گیری ساختمان های مسکونی هستیم که همچون هر کالایی ، دارای تاریخ انقضاء و مصرف هستند. ازطرف ی ، عدم توجه به نیازهای ساکنان به ویژه کمبودها، محدودیت ها و حساسیت قشر کم درآمد می تواند زمینه ی بروز بحران ها ی اجتماعی ، امنیتی و... را برای افراد فراهم آورد. مسئله مهم بعدی این افراد بعد از مسکن ، اشتغال است . کمک به اشتغال اقشار کم در آمد باعث می شود که دوباره بعد از چند سال موقعیت اجتماعی _ اقتصادی خود را بدست آورده و بی نیاز از کمک دیگران زندگی خود را ادامه دهند در نتیجه با ایجاد توانمندسازی اقتصادی به وسیله های مختلف از جمله ایجاد اشتغال خانگ ی و بررسی کاستی های موجود در زمینه توانمندسازی اقتصادی باعث ایجاد شرایط مطلوب کیفی و کمی مسکن و محل کار برای اقشار کم در آمد شود. هدف از انجام این پژوهش بهبود شرایط زندگی و توانمندسازی اقتصادی اقشار کم در آمد است . طرحی که نه تنها راه حلی برای برطرف کردن مشکل مسکن اقشار کم درآمد را مورد بررسی قرار می دهد، بلکه محیط مناسبی را نیز برای استفاده از توانمندی های آنها و ایجاد انگیزه برای کارکردن و رشد آنها را فراهم می آورد و موجب توانمندی اقتصادی آن ها گردد. بطور کلی میتوان گفت مقاله حاضر با تاکید بر توانمند سازی اقتصادی به بررسی عوامل کلیدی موثر در بهبود مسکن برای اقشار کم درآمد شهری میپردازد تا شاید این پژوهش بتواند کمکی هرچند کوچک به این قشر بزرگ جامعه کند.

توانمند سازی اقتصادی ، مسکن ، اقشارکم درآمد، اشتغال