امیرعلی بشیرنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، واحد علوم فناوری پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران
ملیکا رجائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، واحد علوم فناوری پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران
حدیثه کامران کسمایی - عضو هیئت علمی تمام وقت، گروه معماری، واحد علوم فناوری پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران

گنبد ها در اقلیم گرم و خشک نقش به سزایی دارند و سزاوار تحقیق هرچه بیشتر و بررسی هستند، در این مقاله با بررسی کلی تر به مصالح سنتی ، بومی و مدرنیته که در گنبد ها قرار گرفته و جوانب آن سنجیده شده تا بررسی اصلی مواد تشکیل دهنده و شرایط اقلیمی مورد نظر به اصلی ترین مصالح و کاربردی ترین مصالح دست یافت .بر اساس تحقیقاتی که به شیوه ارزشیابی و تاریخی انجام شده است ، بیشترین کاربری گنبد ها در اقلیم گرم و خشک می باشد که با به کار گیری مصالح بومی ، این قسمت از بناها کاربردی تر شده و به اوج معماری ایرانی رسیده است . برای دست یابی به اطلاعات مورد نظر بدین منظور از منابع کتابخانه ای و بررسی مقاله های مرتبط جهت کسب دقیق تر اطلاعات استفاده شده ایم تا هر چه بیشتر به اهمیت سازه گنبد ها و به یکی از سوال های اصلی طراحان معماری سنتی جهت ساخت بهتر و کاربردی تر گنبد های نوین پاسخی داده شود.با گذشت زمان از استفاده این نماد در معماری کاسته شده و همین دلیلی شد برای شکل گیری این مقاله جهت بازپسگیری هرچه بیشتر ارزش و کاربردی بودن این عضو معماری سنتی ایران در طراحی های آینده و یاد آوری اهمیت این عضو، که همانند بسیاری از بنا ها نقطه مثال زدنی در آن متولد شده است .در حالت کلی در سازه گنبد با افزایش ضخامت هسته سختی و مقاومت نهایی به میزان بسیار کمی بهبود می یابد و با مصالح مختلف این عمل تشدید و یا با مصالح دیگر این عمل تضعیف می گردد. مصالح در معماری پایداری و زیبایی شناسی آن را بیمه آیندگان می کند و همین امر باعث اهمیت درست استفاده کردن مواد اصولی در یکی از برجسته ترین نماد های معماری ایرانی شده است .

اقلیم ، مصالح ، کاربری ، سازه ، بومی