عبدالرحمان صمدی طاهرگورابی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده معماری و هنر دانشگاه گیلان، رشت، ایران
اردلان افلاکی - استادیار، عضو هیات علمی گروه معماری و هنر دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سجاد رضایی - دانشیار، عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه گیلان، رشت، ایران

هدف اصلی این مقاله بررسی متغیرهای موثر در بهبود رضایتمندی در مسکن می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی ، از نظر ماهیت و گردآوری دادهها، مطالعاتی (توصیفی )- استنباطی (تحلیلی ) و از نوع کمی -کیفی می باشد. بهبود رضایتمندی شهروندان از محیط مسکونی شان از اهداف مهم مدیریت شهری است . مطالعات رضایتمندی گونه ای از تحقیقات کاربرمدارانه است که امروزه در جهت ارتقاء سطح ارزشی نظر کاربران رونق یافته و از گونه های مهم آن تحقیق در زمینه میزان رضایت از مسکن می باشد. در این محتوا محققین بسیاری بر انواع عوامل , دسته بندی آنها, فرآیند ایجاد رضایت و... نظریات متعددی را مطرح نمودهاند. رضایتمندی از محیط مسکونی ، در واقع چگونگی ارزیابی مردم از محیط زندگی شان است و عوامل متعددی در افزایش یا کاهش آن تاثیرگذار هستند. مقاله حاضر به جستجوی چارچوبی نظری برای تشخیص و ارزیابی عوامل و متغیرهای موثر در بهبود رضایتمندی در مسکن می باشد. بر این اساس, از یک سو به تعریف رضایتمندی از محیط مسکونی بر پایه دیدگاه صاحب نظران در این زمینه توجه دارد و از سوی دیگر با جستجو در مطالعات قبلی , به شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر ایجاد بهبود رضایتمندی ساکنین پرداخته شده است . عوامل شخصی ، محیطی ، اجتماعی و فرهنگی محیط های مسکونی نیز تجربه های واقعی افراد را از این محیط ها شکل می دهند و هرچه میان انتظارات افراد با تجربه واقعی آنها از محیط ، همپوشانی بیشتری وجود داشته باشد، رضایتمندی از محیط مسکونی افزایش می یابد.

رضایتمندی ساکنین ، مسکن ، معماری مسکونی ، مسکن پرتراکم ، بهبود رضایتمندی در مسکن