سمیه داودی - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
راضیه لبیب زاده - استادیار، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نیر طهوری - استادیار، گروه هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تعمق در روشهای طراحی معماری ، تاثیرگذاری جریانات فکری نیمه دوم قرن بیستم را بر آن بیش از گذشته آشکار می نماید. در همین دوران با گسترده شدن حوزه معماری و جایگاه فرارشته ای آن، آشفتگی و کمبود نظریات مشخص نیز به مشکلات آموزش معماری دامن می زند و ضرورت تبیین و تطبیق نظریات معماری و نظریات دیگری که در همین دوران قوت یافته است ، را مطرح می سازد. این مقاله می کوشد تا بر مبنای ضرورت فوق از رهگذر تبیین نظریات نسل سوم روشهای طراحی یعنی روش طرحمایه - آزمون و پارادایم های دوران پست مدرن به بررسی تطبیقی این دو پرداخته و با تاکید بر هم زمانی مطرحشدن و شکل گرفتن این دو حوزه از نظریات که نقش اساسی در فرایند طراحی معماری دارند، روشهایی را برای معناپردازی و تقویت مفهومیابی در معماری ارائه نماید. روش این پژوهش کیفی مبتنی بر مطالعه اسناد مکتوب کتابخانه ای ، بررسی کتب و پژوهش های پیشین و سپس توصیف و تحلیل آنها است . برای تطبیق و نتیجه گیری نیز از روش استدلال منطقی استفاده شده است . یافته های حاصل از این تطبیق نشان می دهد که فراهم نمودن بسترهای لازم جهت پرداختن به پارادایم زبانشناسی (معناگرایی ) می تواند به حل بحران معنا در معماری یاری رساند. این مهم از طریق تعامل دوسویه پارادایم های طراحی و معناگرایی با تقویت مفهومپردازی در فرایند طراحی معماری در جهت دستیابی به طرحمایه میس ر خواهد شد.

فرایند طراحی معماری ، نظریه و روشهای طراحی ، طرحمایه ، پست مدرن، معناگرایی