پرویز مهبودی - دانشجوی دکترای تخصصی معماری، گروه معماری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
پریسا فرضی - دانشجوی دکترای تخصصی معماری، گروه معماری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

در دنیای کنونی ، تغییر در پاسخ گویی به نیازهای جوامع بشری ، تحول در سبک زندگی افراد را موجب گردیده است . پیشرفت جوامع و گسترش بیماریها، لزوم توجه بیشتری به تاثیر حیاتی فضاهای اطراف، خصوصا فضاهای درمانی را می -طلبد. در یک فضای درمانی ، هنگام مبارزه بیمار با بیماری ، محدود شدن اجباری او، احساس بی پناهی ، نگرانی در مورد مخارج پزشکی ، و درنتیجه تشخیص بیماری و عمل جراحی دست به دست هم داده و او را تحت فشار روانی شدید می گذارد. ازاین رو ساماندهی محیط های درمانی درجهت کاهش استرس بیماران ضروری به نظر می رسد . پژوهش حاضر به لحاظ »ماهیت « پژوهش از گونه تحقیقات »آمیخته « و به لحاظ »قصد« از پژوهش »تفسیری « است . بدین ترتیب یافته های آن در بهبود دانش موجود درباره موضوع مورد مطالعه به کار می آید (دانش افزایی ). لذا »نتایج « آن » اقدامی « و »منطق « پژوهش »استنتاجی / قیاسی « است . این پژوهش نشان می دهد که با بهره گیری از قابلیت های محیط کالبدی و تقویت کیفیت ادراکی محیط نظیر رنگ ، بهره مندی از محیط طبیعی و آثار هنری در داخل فضای درمانی ، چیدمان و آرایش مبلمان، نورپردازی ، صدا، حفظ حریم خصوصی و نظایر آنها، از طریق طراحی می توان از فشار وارده بر روان بیمار کاست و به تلطیف محیط در راستای کاهش استرس بیماران، دست یافت .

روانشناسی محیط ، فضاهای درمانی ، کاهش استرس، کیفیت ادراکی ، مولفه های کالبدی